[ویکی اهل البیت] آیه 1 سوره فتح. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا (ای رسول ما غم مدارکه) البته ما تو را به فتح آشکاری فیروز می گردانیم (که نه بس شهر مکّه بلکه شهر دلهای اهل عالم را فتح کنی). به راستی ما برای تو پیروزی آشکاری فراهم آوردیم؛ ما تو را پیروزی بخشیدیم پیروزی درخشانی! ما برای تو پیروزی نمایانی را مقدر کرده ایم. ما برای تو پیروزی آشکاری فراهم ساختیم!... Indeed, We have given you, , a clear conquest Verily We have granted thee a manifest Victory:
جملاتی از کاربرد کلمه ایه 1 سوره فتح
عـلاوه بـر ايـن ، سـوره احـزاب مـدتـهـا قـبـل از سـوره فـتـحنازل شده و معنا ندارد كه آيات آن ، نظرى به آيات سوره فتح داشته باشد.
پيغمبر - صلّى اللّه عليه وآله - بعد از نزول سوره فتح ، خواست ناراحتى عمر و دردى راكه در سينه داشت ، برطرف سازد. پس - چنانكه در صحيح بخارى است - (281) فرمود: سوره اى بر من نازل شد كه نزد من از آنچه آفتاب بر آن مى تابد، بهتر است .سپس شروع به خواندن آن كرد: ((اِنّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبيناً))(282) .
205) سوره فتح ، آيه 29. 206) مفاتيج الجنان ، دعاى افتتاح .
روايـــتـــى بـــه نـــقـــل از تـــفـــســـيـــر (الدرا المـــنـــثـــور) در بـــيـــانشـاءننزول سوره فتح
بازگشت رسول خدا و اصحاب به مدينه ونزول سوره فتح
پـس مـعـنـاى جمله (فاعلم انه لا اله الا اللّه ) به طورى كه سياق هم تاءييدش مى كند،اين است كه : تو به علمى كه نسبت به (لا اله الا اللّه ) دارى تمسك بجوى و آن را رهانـكـن و بـراى گـنـاهـت طـلب مـغـفـرت كـن . در سـابـق در مـعـنـاى نـسـبـت گـنـاه بـهرسـول خـدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) توضيحى گذشت ، و نيز به زودى در تفسيراول سوره فتح توضيحى در اين زمينه خواهد آمد.
و اين آيه بطورى كه ملاحظه مى كنيد نزديك به انطباق با آيه زير است : (هو الّذىانزل السكينه فى قلوب المؤ منين لى زدادوا ايمانا مع ايمانهم و لله جنود السموات والارض و كان اللّه عليما حكيما)، مضمون اين آيه تقريبا همان مضمونى است كه آيهسوره مجادله داشت ، با اين تفاوت كه در آن آيه ، روح به جاى سكينت در اين آيه ، و زيادشدن ايمانى بر ايمان مؤ منين در اين آيه ، به جاى كتابت ايمان در آن آيه قرار گرفته، مؤ يد اين انطباق ذيل آيه سوره فتح است كه لشگر آسمانها و زمين را از آن خدا مى داند،و قرآن كريم درمواردى ديگر ملائكه و روح را لشگر خدا دانسته است .
جمله دوم يعنى جمله (لهم مغفرة و اجر عظيم ) انشاى وعده است كه قبلا يعنى دراول آيه داده ، و فرموده بود: (وعد الله ...) بطورى كه ديگران نيز گفته اند و اينتعبير مؤ كدتر از آن است ، مى فرمود: (وعد الله الذين آمنوا و عملوا الصالحات مغفرة واجرا عظيما)، البته اين مؤ كدتر بودن به خاطر آن نيست كه در آيه مورد بحث جمله موردگفتگو خبر بعد از خبراست ، نه ، اين اشتباهى است كه بعضى كرده اند، بلكه بهخاطراين است كه تصريح دارد به انشاى وعده ، نه چون آيه سوره فتح كه ضمنا بر آندلالت دارد.
مولف : در انطباق مضمون اين حديث با آيه ، خفايى هست ، و خيلى روشن نيست . علاوه براين ، در اين روايت آمده كه قريش عرض كردند: يارسول اللّه با اينكه رسالت آن جناب را قبول نداشتند. و در تفسير عياشى از منصور بنحازم از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده كه فرمود:رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) همواره ميفرمود: (انى اخاف ان عصيت ربى عذابيوم عظيم )، تا آنكه سوره فتح نازل شد، كه بعد از آن ديگر اين كلام را تكرار نكرد.