ایت الله سید محمد وحیدی

معنی کلمه ایت الله سید محمد وحیدی در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیت الله سید محمد وحیدی. سال 1334 ه.ق در یکی ازجمعه های ماه رجب خورشید گریبان شهر شبستر را چاک زد و با لبخند پر معنا به دنیا فروغ و سرور را نوید داد که آن هم تولد فرزندی از سلاله ائمه اطهار از صلب پدری عالم و فقیه و مادری عارف به حقوق اهل بیت در یک خانواده روحانی دیده به جهان گشود و از بدو تولد گویی هاتفی غیبی پدر و مادر را بشارت می داد که این فرزند یکی از اختران سپهر اجتهاد و رادمردان تقوا خواهد شد پدر و مادر او را محمد نامیدند تا اقتداء کرده باشند بر نام جدشان حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه آله).
مرحوم سید محمد وحیدی از هفت سالگی، تحصیلات خود را آغاز کرد. در دوازده سالگی به علوم حوزوی مشغول شد. سطوح مقدماتی را نزد والد گرامی خود و علمای (شبستر) گذراند. پانزده ساله بود که برای تحصیلات بالاتر به تبریز رفت و در مدرسه (طالبیه) سکنا گزید. و با شوق و ذوق فراوان یک لحظه از درس و بحث باز نماند و از علمای تبریز نهایت استفاده را برد و پس از دو سال اقامت در آنجا برای تکمیل دانش های خود رهسپار مرکز مهم علمی و تحقیقی قم شد و در سال 1317 ه.ش در سن 22 سالگی برای تکمیل تحصیلات و استفاده از محضر مشاهیر علما به سوی نجف اشرف رهسپار شد و از حوزه های درس مشاهیر بزرگ نجف، استفاده نمود و در این دوران، تدریس سطوح عالی را نیز آغاز کرد و جمع کثیری از فاضلان و عالمان از حوزه درس ایشان بهره گرفتند.
معظم له پس از دو سال واندی اقامت در نجف و بهره گیری از مراجع بزرگ وقت در سال 1320 ه.ش مجددا به قم آمدند و در این شهر اقامت گزیدند و در ضمن اشتغال به تحصیلات عالی و حضور در جلسه های درس خارج مراجع وقت، خود نیز در بیشتر ساعت به تدریس سطوح مختلف علوم دینی مشغول شدند و موفق به تربیت شاگردانی ممتازی گردیدند.
ایشان سطوح مقدماتی را نزد والد گرامی و علمای شبستر گذراند و در قم درس های فقه و اصول آیات عظام و فقهای بنام حضرات آیات: حاج شیخ عبدالکریم حائری، سید محمد حجت، حاج شیخ محمد علی حائری، سید محمد تقی خوانساری و میر سید علی یثربی کاشانی و بروجردی و در فلسفه و کلام از محضر حضرات آیات: شاه آبادی، شیخ مهدی مازندرانی، میرزا آقا دامغانی خوشه های فراوانی چید.
از سال 1380 ه.ق درس خارج معظم له یکی از چند درس مهم حوزه علمیه قم بود.
تألیفات ارزشمند و آثار علمی مرحوم سید محمد وحیدی، فصل درخشانی از زندگی علمی و معنوی ایشان را رقم می زند که از آن میان می توان به کتب زیر اشاره نمود.
2 ـ الهدایه فی مسائل الاجاره.

جملاتی از کاربرد کلمه ایت الله سید محمد وحیدی

«در زمان حیات آیت الله مؤسس، آیت الله حاج سید احمد خوانساری در مدرسه فیضیه اقامه جماعت داشتند و آیت الله مؤسس در حرم مطهر حضرت معصومه نماز را اقامه می‌فرمودند، بعد از رحلت آیت اللّه مؤسس در سال ۱۳۱۵ شمسی ۱۳۵۵ (قمری)، حاج سید احمد خوانساری که ترک اقبال به دنیا را داشتند، دیگر در مدرسه فیضیه اقامه جماعت ننمودند، و نماز خود را به مسجد مسگرها در بازار قم منتقل نمودند، علمای قم به ایشان عرض کردند: " حاج شیخ مؤسس که رحلت کردند و شما هم که اقامه جماعت را ترک نمودید، لذا دو نماز جماعت مهم در حرم مطهر و مدرسه فیضیه تعطیل شده‌است " و از ایشان درخواست کردند که مجدد در مدرسه فیضیه اقامه جماعت داشته باشند و ایشان قبول نفرمودند تا عاقبت برخی از طلاب از جمله حقیر از آیت الله سید محمد تقی اسدی خوانساری تقاضا نمودیم و ایشان پذیرفتند و برای رفع شبهه از اذهان آیت الله حاج سید احمد یک نماز به عموزاده خود آقای حاج سید محمد تقی اقتدا نمودند»
کتابخانه این مدرسه، در کنار کتابخانهٔ حسینیه شوشتری‌ها دو کتابخانهٔ عمومی نجف تا پیش از تأسیس کتابخانهٔ امیرالمؤمنین علیه السلام و شامل کتابهای خطی و کتاب‌های چاپی در موضوعات مختلف دینی و تاریخی بود. تأسیس این کتابخانه توسط فرزند سید یزدی، مرحوم آیة الله سید محمد طباطبائی یزدی، که خود فقیهی برجسته بود و در جنگ با ارتش انگلیس از دنیا رفت، انجام گرفت که خود کتابخانهٔ خطی بسیار ارزشمندی داشت و نسخ خطی آن در جای جای منابع کتابشناسی از جمله الذریعه آقابزرگ تهرانی، یاد شده‌است. اما توسعهٔ این کتابخانه در دورهٔ متأخر و به اهتمام محقق طباطبائی شکل گرفت. مشارکت محقق طباطبائی با علامه امینی در فعالیت کتابخانه امیرالمؤمنین برای امتناع از کار موازی، سبب توقف توسعه کتابخانهٔ مدرسه سید شد. در دوره حاکمیت صدام و جنگ با آمریکا که بسیاری از کتابخانه‌ها مورد غارت قرار گرفت، بخشی از این کتابخانه در امان ماند و امروزه همچنان از منابع کتابخانه‌ای ممتازی برخوردار است.*[۳]