اهوی تاتار

دستگه و پیشه تو را دانش و اندیشه تو را شیر تو را بیشه تو را آهوی تاتار مرا

چو بر سنبل چرد آهوی تاتار نسیمش بوی مشک آرد پدیدار

الا تا ز آهوی تاتار آید معنبر چو زلف بتان نافه تر

چو بر سنبل چَرَد آهوی تاتار نسیمش بوی مشک آرد به بازار

گردد چو ناف آهوی تاتار مشکبار از بوی فایح او کام شیر غاب

ناقهٔ سیار من آهوی تاتار من

اگر ز خاک درش آبرو برد گلشن غلاف غنچه شود ناف آهوی تاتار

نافه مشک بود خشک که از چین و ختاست این چنین مشک طری آهوی تاتار نداد

در آن صحرا بچر گر مشک خواهی که می‌چرد در آن آهوی تاتار

یا برق کله گوشه خاقان شکاری است اندر طلب آهوی تاتار رسیده