انتونیوس

راستی و شرف برای او از قدرت و ثروت مهم‌تر بودند. او همچون روستایی‌ها لباس‌های ساده می‌پوشید و بر تخت‌های سخت و خشن می‌خوابید تا اینکه در هجده سالگی از عمرش عموی وی امپراتور آنتونیوس پیوس او را به ولیعهدی خود برگزید؛ و این شاهزادهٔ از دنیا بریده را وارد دنیایی کرد که آن را دوست نمی‌داشت.

سزار به آنتونیوس و کوریو دستور داد لایحهٔ پیشنهادی جدیدی تقدیم سنا کنند که بر مبنای آن او می‌توانست پروکنسول گالیا مانده تنها دولژیون برای خود نگه داشته و به‌صورت غیابی نامزد کنسولی شود.[یادداشت ۱۳۲] با وجود آنکه سیسرو با تلاش برای دستیابی به سازش موافق بود سنا، که فضای آن باز از سوی کاتوی کوچک متشنج شده‌بود، لایحهٔ پیشنهادی قیصر را رد کرده حتّی به سزار دستور داد که لژیون‌هایش را تا پایان سال ۵۰ ق.م.

کاراکالا (به لاتین: Caracalla) یا کاراکالوس نام مصطلح مارکوس اورلیوس سوروس آنتونیوس آگوستوس (به لاتین: Marcus Aurelius Severus Antoninus Augustus)‏ (۴ آوریل ۱۸۸–۸ آوریل ۲۱۷) امپراتور روم از ۱۹۸ تا ۲۱۷ بود. وی از اعضای سلسله سورانی و پسر بزرگ سپتیمیوس سوروس و جولیا دومنا بود. او که از سال ۱۹۸ با پدرش حاکم مشترک بود، پس از مرگ پدرشان در سال ۲۱۱، با برادرش گتا، که او هم امپراتور از ۲۰۹ بود، به حکومت ادامه داد. اما در پایان همان سال گتا توسط گارد پرتورین، کشته شد، احتمالاً به دستور کاراکالا، پس از آن به عنوان تنها حاکم امپراتوری روم سلطنت کرد. او همچنین شغل اداری و مدیریت را عادی دید و به آن اهمیتی نمی‌داد و مسئولیت آن را به عهده مادرش، جولیا دومنا قرار داد. همچنین سلطنت کاراکالا شامل بی‌ثباتی داخلی و تهاجمات خارجی مردم آلمان بود.

زمانی‌که سزار از روبیکن گذر کرد سیسرون کوشید دل وی را بدست آورد امّا سپس تصمیم گرفت به پومپیئوس بپیوندد. در این میان سزار که به آریمینوم رسیده بود با تریبون پلبی‌هایی که از روم گریخته و به وی پناه آورده بودند (مارکوس آنتونیوس و لونگینوس و فاباتوس) روبرو شد. حال پیک‌هایی به اردوگاه‌های دیگر لژیون‌هایش فرستاد و به آنان فرمان داد خود را به وی برسانند. پسرعمویش به نام لوسیوس یولیوس سزار[یادداشت ۳۵]در آریمینوم به وی ملحق شد، کسی که از سزار خواست این حقیقت که وی همواره مصلحت جمهوری را فراتر از روابط شخصی‌اش با سزار قرار می‌داد را همچون قصور (گناه) در نظر نگیرد. این پسرعمو افزود که:

سزار که پی به نیات سنا برده‌بود یکی از کنسول‌های حامی پومپیئوس مارکوس امیلیوس پائولوس را بی‌طرف ساخت و به‌واسطهٔ دو تن از تریبون مردمی‌های خود یعنی مارکوس آنتونیوس و گایوس اسکریبونیوس کوریو (که او را با تسویهٔ بدهی‌هایش به‌سوی خود جذب کرده‌بود) لایحهٔ پیشنهادی تسلیم کرد که به‌موجب آن هم او و هم پومپیئوس بایستی لژیون‌های خود را تا حوالی پایان سال مرخص (خلع‌سلاح) کنند.

پولمون لاذقی (به یونانی: Μάρκος Ἀντώνιος Πολέμων)، با نام کامل مارکوس آنتونیوس پولمون، سوفسطایی یونانی بود که در لاذقیه زاده شد و در زمان هادریان و آنتونینوس (۱۱۷ تا ۱۳۸ میلادی و ۱۳۸ تا ۱۶۱ میلادی) در ازمیر پرآوازه گشت. او را بانام پولمون اسمیرنایی نیز می شناسند. پولمون، صرف‌نظر از رسالهٴ منحول منسوب به ارسطو، مؤلف قدیم‌ترین رساله در علم فراست‌ است. رسالهٴ پولمون حاوی هفتاد فصل است.

قیصر که آشکاراً برضد سیاست‌های سولا جهت‌گیری نکرده‌بود از شرکت در شورش لپیدوس اجتناب نمود و به‌جای آن تصمیم گرفت علیه سیاستمداری به‌نام نایوس کورنلیوس دولابلا[یادداشت ۴۷] به‌سبب اقداماتش در طول فرمانداری بر استان مقدونیه اتهام رشوه‌خواری بزند و نیز علیه آقای گایوس آنتونیوس هیبریدا[یادداشت ۴۸] اتهام باج‌گیری. هر دو دولتمرد نامبرده از اعضای متنفذ جناح مقابل (اپتیمات‌ها) بودند.

در سینما متروپل بیشتر فیلم‌های تجاری فارسی موسوم به فیلمفارسی و برخی فیلم‌های حماسی غیرایرانی نمایش داده می‌شد. از جمله فیلم‌هایی که در این سینما اکران شده‌است می‌توان به شیرین و فرهاد (۱۳۴۹) ساختۀ اسماعیل کوشان، دالاهو (۱۳۴۶) ساختۀ سیامک یاسمی و آنتونیوس و کلئوپاترا (۱۹۷۲) اثر چارلتون هستون اشاره کرد. مالکان این سینما دو نفر به نام خدیوی و رضا ثابتی بودند که بعداً و در سال ۱۳۴۵ سینما آتلانتیک را هم در کرمانشاه تأسیس کردند.

آنتونیوس پپانوس (یونانی: Αντώνιος Πέπανος، زاده ۱۸۶۶ - درگذشته ۱۹۱۸) شناگر اهل کشور یونان بوده است.

همه این روش‌ها شایسته بودند، اما روش استاندارد برای بهبود شکستگی‌ها استراحت در بستر و محدودیت فعالیت بود. جستجوی روش ساده‌تر و کم مصرف منجر به ایجاد اولین پانسمان‌های انسدادی مدرن شد که در ابتدا با نشاسته و بعداً با گچ پاریس سفت شد. درمان سرپایی شکستگی نتیجه مستقیم این نوآوری‌ها بود. نوآوری گچ گیریم درن را می‌توان در میان چهار جراح نظامی، دومینیک ژان لاری، لوئیز سوتین ، آنتونیوس ماتیجسن و نیکولای پیروگوف جستجو کرد. [۱۰]