امیغ

زین تابش آفتاب و تاریکی میغ زین بیهده زندگانی مرگ آمیغ

[کسروی پیرامون رخدادهای پس از چاپ می‌گوید] آن کتاب بدانسان که پیش‌بینی کرده بودیم مایهٔ هایهوی گردید. بدخواهان بجای آنکه به ایرادها و پرسشهای ما پاسخی دهند، یا اگر پاسخی نمی‌دارند از در آمیغ‌پژوهی (=حقیقت جویی) درآمده گفته‌های ما را بپذیرند، به هایهوی برخاستند. دولت بهانه پیدا کرده کتاب را بازداشت و داستان را «جرمی» پنداشته به دادسرا فرستاد تا پرونده‌ای پدید آید و در دادگاه کیفری داوری شود.

مدیریت این دبیرستان پسرانه مدت‌های مدید بر عهده میرزا برزو آمیغی بود. فارغ‌التحصیلان زیادی چه زرتشتی و چه مسلمان از این دبیرستان بعداً به جمع مفاخر فرهنگی و علمی پیوستند.

کرد آب در هوا گهر آمیغ میغ را برق آزمود بر سر هر تیغ تیغ را

بود شادیش یکسر انده آمیغ نپاید دیر همچون سایهٔ میغ

دکتر روح‌الامینی درباره دبیرستانی که در آن تحصیل می‌کرد، می‌گوید: ” صبح نخستین روز که به دبیرستان ایرانشهر کرمان رفتم، آقا میرزا برزو آمیغی در صحن مدرسه روبروی در ورودی ایستاده بود، دوباره خود را معرفی کردم. دستور داد نامم را در کلاس اول متوسطه (کلاس هفت) نوشتند و راهی کلاس شدم... آقا میرزا برزوآمیغی، در هندوستان، که در آن زمان در دست انگلیس‌ها بود تحصیل و کار کرده بود و نیز انجام خدمت سربازی ـ که در آن زمان «خدمت اجباری » نامیده می‌شد ـ باعث شده بود که وی با روحیه‌ای منضبط، صبح‌ها زودتر از همه بیاید و عصرها آخرین نفر باشد که مدرسه را ترک می‌کند... از ویژگیهای مدرسه ایرانشهر این بود که هفته‌ای سه روز، بعدازظهرها و برخی سال‌ها، هر روز ـ «آمیرزا برزو» به چوب می‌آمد. به این معنی که به کلاسها می‌آمد و کسانی که در یکی از درسها نمره کمتر از هفت گرفته بودند، به همان مقدار چوب به کف دستشان می‌زد، این چوب خوردن و تنبیه، بیشتر جنبه نمادین داشت… “[نیازمند منبع]

إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ نیکان و مهربانان می‌آشامند مِنْ کَأْسٍ از جامی کانَ مِزاجُها کافُوراً (۵). جامی که آمیغ آن کافور است.

بسی گرد آمیغ خوبان مگرد که تن سست و جان کم کند روی زرد

دست تو به جود طعنه در میخ زند در معرکه تیغ گهر آمیغ زند

آمیزش جنسی در زبان عامیانه همچنین کامش، آمیزش جنسی، آمیغ، نزدیکی جنسی، خُفت‌وخیز، سپودن، سپوختن، مقاربت، جِماع (به عربی:الجِمَاعُ)، سکس (به انگلیسی: sex) «کردن» و هم چنین «گائیدن» (از فعل «گادن» و اسم «گاد» که در زبان پهلوی در معنای رابطه جنسی به کار می‌رفته) نامیده می‌شود و به‌طور مودبانه «همبستری»، «همخوابگی» «هماغوشی» گفته می‌شود.

دی بوسه زدم بر آن لب نوش آمیغ امروز که بر خاک زنم وای دریغ

مهرت ز ستم همیشه در میغ بود نازت با من خصومت آمیغ بود

ورنه بی‌شک من ببرم حلق تو ای بگفته لاف کذب آمیغ تو

خانه اکبرکاظمی مربوط به دوره پهلوی اول است و در کرمان، خیابان زریسف، بین خیابان برزو آمیغی و کوچه شیرین واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۶۰۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ریب شور دل بود و آمیغ رای

سالن دبیرستان ایرانشهر مربوط به دوره پهلوی است و در کرمان، خیابان زریسف، خیابان برزو آمیغی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۷۱۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ساختمان تقاطع زریسف و برزوئیه مربوط به دوره پهلوی است و در کرمان، خیابان زریسف، ابتدای برزو آمیغی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۷۱۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.