امامت هارون

2 - دوران بعد از امامت ، از سال 148 تا 183 (35سال ) كه در عصر طاغوتهايى بنام : منصور دوانيقى ، مهدى عباسى ، هادى عباسى ، وهارون الرشيد، بود، و بيشتر دوران امامتش (23سال و دو ماه و 17 روز) در عصر خلافت هارون (پنجمين خليفه عباسى بود) و آن حضرتدر اين عصر، سالها در زندانهاى متعدد به سر برد.

ششم : آياتى كه سخن از خلافت آدم (130) و داود(131)، امامت ابراهيم (132)،وزارت هارون (133) به ميان آورده است .

حضرت ابوالحسن الرضا (ع ) در آغاز امامت با هارون الرشيد و پس از وى با پسرش امينو سرانجام با ماءمون همزمان بود.

يزيدبن سليط مى گويد: سپس امام كاظم (ع ) به من فرمود: مراامسال دستگير مى كنند، و امر امامت پسرم على (ع ) است كه همنام دو على (از امامان ) است : 1 -على بن ابيطالب (ع ) 2 - على بن الحسين (ع )، خداوند به او فهم و خويشتن دارى ونصرت و دين و محنت على اول (ع )، و محنت و صبر در برابر ناگواريها و استقامت على دوم(ع ) را داده است ، و تا چهار سال بعد از مرگ هارون ، در بيان حقايق آزاد نيست .

پيروان اين مسلك باطل ، آنهايى بودند كه در امامت حضرت ابى الحسن على بن موسىالرضا (عليه السلام ) تشكيك كردند و آن راقبول ننمودند و تنها به امامت حضرت امام موسى كاظم (عليه السلام ) اكتفا كردند. اينهاگروهى از شيعه بودند كه به هفت امامى معروف شدند و امامت حضرت موسى بن جعفر(عليه السلام ) امام هفتم شيعيان ، مهدى آل محمد (عليه السلام ) مى باشد و نموده است وگفتند تا امام زنده است ما به امامت او قائل هستيم و مالا درباره امام هشتم توقف كردند. بههمين خاطر آنها به واقفيه ناميده شدند. در حالى كه روايات بسيارى دلالت دارد كه آنحضرت را عوامل هارون الرشيد در زندان بغداد به شهادت رساندند و شهادت آنبزرگوار براى احدى از مردم پوشيدن نماند. مخصوصا در آن هنگام كه جنازه آن حضرترا روى پل بغداد كه محلى پر رفت و آمد بود، گذاردند. چند نفر از قضات وابسته بههارون آمدند و به مردم گفتند اين جنازه همان كسى است كه بعضى از رافضى ها گمانكردند او نموده است و زنده است ، ببينيد كه به مرگ طبيعى از نيا رفته است .