ام صبیه

به تدریج، قصد مسافرتش، به عزم اقامت، بدل شده و برای همیشه، در گناباد ماند. پس از گذشت هفت سال از فوت همسر اولش، یعنی صبیه میرزا عبدالحسین ریابی، پیر دلیل و معاضدِ تعیین شده از طرف سعادت علیشاه را به حباله نکاح درآورد. سعادت علیشاه، پس از تعیین سلطان علیشاه به جانشینی خود، طالبان را کمتر دستگیری می‌کرد و آنان را اغلب، به گناباد به سوی وی می‌فرستاد، ولی او هم، رعایت ادب نموده و از دستگیری آن‌ها خودداری کرده و به سوی قطبشان برمی‌گرداند.

بوبیان در جنوبی‌ترین نقطه خود (۵٫۴ کیلومتری شمال غرب راس البرشه) با یک پل بتنی بر روی خور صبیه به خاک اصلی کشور وصل شده‌است. این پل ۲٫۳۸ کیلومتر طول دارد و در سال‌های ۱۹۸۱–۱۹۸۳ ساخته شده و در فوریه ۱۹۸۳ افتتاح شده‌است. کاربرد این پل که فقط برای امور نظامی است.