الامام المهدی عند اهل السنه

معنی کلمه الامام المهدی عند اهل السنه در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] الإمام المهدی عند أهل السنة (کتاب). «الامام المهدی عند اهل السنه»، اثر مهدی فقیه ایمانی ، به بررسی مجموعه ای از کتب اهل سنت است که در آن ها به موضوع مهدویت اشاره شده است. کتاب به زبان عربی و در سال ۱۴۰۲ ق نوشته شده است.
انگیزه مؤلف، اثبات مهدویت با بهره گیری از اعترافات و منابع و مآخذ مخالفین ذکر شده و برای سندیت بیشتر، عین مطلب آن ها را بدون حروف نگاری مجدد، در کنار هم آورده است.
[ویکی نور] الامام المهدی (عج) عند اهل السنه. الأمام المهدی عند اهل السنه، اثر مهدی فقیه ایمانی، به بررسی مجموعه ای از کتب اهل سنت است که در آن ها به موضوع مهدویت اشاره شده است.
کتاب به زبان عربی و در سال 1402ق نوشته شده است.
انگیزه مؤلف، اثبات مهدویت با بهره گیری از اعترافات و منابع و مآخذ مخالفین ذکر شده و برای سندیت بیشتر، عین مطلب آن ها را بدون حروف نگاری مجدد، در کنار هم آورده است.
کتاب، با دو مقدمه از مؤلف آغاز شده و مطالب در دو جلد، دربردارنده شصت و هفت گفتار کوتاه، درباره حیات امام مهدی(عج)، اثبات مهدویت، ردّ مخالفین، روایات مربوط به مهدی(ع)، وجود واقعی امام و ظهور وی است که از نگاشته های علمای اهل سنت برگزیده شده است.
ترتیب مؤلفان و مقالات شان، به ترتیب تقدم زمانی است که ازعبدالرزاق بی همام صنعانی متوفای 211ق آغاز و به محمد بیومی مصری (معاصر) ختم شده است. از مؤلفان رساله های فوق، پنجاه تن جزء پیشینیان و ده تن از معاصران اند.
[ویکی فقه] الامام المهدی عند اهل السنه (کتاب). «الامام المهدی عند اهل السنه»، اثر مهدی فقیه ایمانی ، به بررسی مجموعه ای از کتب اهل سنت است که در آن ها به موضوع مهدویت اشاره شده است. کتاب به زبان عربی و در سال ۱۴۰۲ ق نوشته شده است.
انگیزه مؤلف، اثبات مهدویت با بهره گیری از اعترافات و منابع و مآخذ مخالفین ذکر شده و برای سندیت بیشتر، عین مطلب آن ها را بدون حروف نگاری مجدد، در کنار هم آورده است.
ساختار
کتاب، با دو مقدمه از مؤلف آغاز شده و مطالب در دو جلد، دربردارنده شصت و هفت گفتار کوتاه، درباره حیات امام مهدی عجّل الله فرجه الشریف ، اثبات مهدویت، رد مخالفین، روایات مربوط به مهدی علیه السّلام ، وجود واقعی امام و ظهور وی است که از نگاشته های علمای اهل سنت برگزیده شده است. ترتیب مؤلفان و مقالات شان، به ترتیب تقدم زمانی است که ازعبدالرزاق بی همام صنعانی متوفای ۲۱۱ ق آغاز و به محمد بیومی مصری (معاصر) ختم شده است. از مؤلفان رساله های فوق، پنجاه تن جزء پیشینیان و ده تن از معاصران اند. در ابتدای هر کتاب، اطلاعات مفیدی از نویسنده آن مبنی بر سال تولد ، وفات، دوران زندگی و تالیفات او ارائه شده است. پیرامون حدیث نبوی «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته الجاهلیه»، نویسنده معتقد است، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم با اضافه کلمه «امام» به «زمان»، به ضرورت امام جامع الشرایط در هر عصر و زمانی اشاره کرده و تعبیر مرگ جاهلیت، بیانگر این نکته است که آن امام باید معصوم از خطا و عالم به تمامی احکام اسلامی باشد.
گزارش محتوا
مقدمات، به ارائه نکاتی پیرامون کتاب و نحوه نشر آن پرداخته است. جلد اول، گفتار اول، مربوط است به روایات و مطالبی که عبدالرزاق بن همام نافع حمیری پیرامون حضرت مهدی علیه السّلام در کتب خویش آورده است. او که از اهالی صنعاء می باشد، از مشاهیر محدثین بوده و بخاری از او نقل حدیث کرده است. وی حدود هزار و هفده حدیث روایت کرده و السنن فی الفقه ، المغازی ، تفسیر القرآن ، الجامع الکبیر فی الحدیث ، از جمله آثار او می باشند. دوم، جلد دوم کتاب سنن ابن ماجه را بررسی و به باب خروج المهدی این کتاب اشاره کرده است. محمد بن یزید بن ماجه ربعی قزوینی، یکی از ائمه حدیث و عالم به آن بوده که در طلب یافتن احادیث و شنیدن آن ها، از زادگاه خویش قزوین ، به بغداد ، بصره ، کوفه ، مکه ، شام و مصر مهاجرت کرده است. در سوم، کتاب السنن ابوداود ، سلیمان بن اشعث ازدی بررسی شده است. او اهل سیستان و از شاگردان احمد بن حنبل بود. ترمذی ، نسائی ، ابوعوانه ، ابوبکر بن ابی داوود و حتی استادش احمد بن حنبل، از جمله کسانی هستند که از وی نقل حدیث کرده اند. جزء رابع سنن ترمذی ، کتاب بعدی است که نویسنده به معرفی آن پرداخته و نویسنده آن، امام الحافظ دانسته شده است. وی در حفظ حدیث، مثل زمان خود بوده است. کتاب بعدی « البدء و التاریخ » بوده که به احمد بن سهل بخلی نسبت داده شده، ولی نویسنده، پس از ذکر استدلالاتی، این نسبت را انکار کرده و آن را متعلق به مطهر بن طاهر مقدسی دانسته است. ابوسلیمان بن خطاب خطابی در معالم السنن، سلیمان بن احمد بن ایوب در معجم کبیر، ابن فراء در مصابیح السنن، مبارک بن محمد شیبانی در جامع الاصول فی احادیث الرسول، محی الدین بن عربی در فتوحات المکیه، محمد بن طلحه شافعی در مطالب السئول فی مناقب آل الرسول، سبط ابن جوزی در تذکره خواص الامه و ابن ابی الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغه ؛ از جمله افرادی هستند که بابی از کتاب خویش را به مهدی عجّل الله فرجه الشریف اختصاص داده و نویسنده به آن ها اشاره کرده است.
← جلد دوم
...

جملاتی از کاربرد کلمه الامام المهدی عند اهل السنه

در حقیقت مشروعیت سیاسی و امر امامت بر عهده امّت اسلامی واگذار شده‌است. سخن ابن خلدون، از منتقدان تشیع، دربارهٔ امامت این است که نهایت امر امامت به این مسئله ختم می‌شود که مقتضای مصلحت جامعه در آن باشد و به اجماع مسلمانان انجام گیرد و برگشت این امر به مسائل اعتقادی نیست. در میان متکلمان اهل سنت دمیجی در کتاب الامامه العظمی عند اهل السنه و الجماعه تعریف ابن خلدون را پذیرفته‌است.