معنی کلمه الاعمال المانعه من الجنه در دانشنامه اسلامی
نام نویسنده، جعفر است و درباره نام پدرش دو نقل هست: اول «احمدبن علی» و دوم «علی بن احمد».
نظر مرحوم علامه شعرانی (مصحح کتاب) آن است که او همان استاد قابل وثوق ابومحمد جعفر بن احمد بن علی قمی ایلاقی، ساکن شهر ری است و این که در برخی نسخه ها ابن علی بن احمد ذکر شده، نادرست است.
شیخ آقا بزرگ نیز به همان صورت احمد بن علی ضبط نموده است. و او را مطابق آن چه الدروع سید بن طاووس به نقل از کراجکی آورده است صاحب 220 کتاب دانسته است. و گفته شیخ صدوق در معانی الاخبار از مولف این کتاب نقل حدیث نموده و او نیز خود از شیخ صدوق و صاحب ابن عباد نقل روایت کرده است که در این صورت او از معاصرین شیخ صدوق بوده است. اما تواریخ دقیق ولادت و وفات او مشخص نیست.
این کتاب یکی از رساله هایی است که در مجموعه "«جامع الأحادیث» به همراه پنج رساله دیگر" از این مولف قرار گرفته است. روایات این کتاب درباره اعمالی است که مانع بهشت اند. 24 باب دارد و احادیث آن عمدتا از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است. در موردی هم روایتی از کعب نقل می کند. {صفحه 292} که در اصطلاح شیعه، حدیث به حساب نمی آید. این رساله، سه روایت هم از امامان معصوم علیهم السلام دارد. این کتاب از مصادر بحار و مستدرک الوسائل محدث نوری است.
فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم: هر که بیش از چهل روز احتکار کند، بوی بهشت، ـ با آن که از فاصله پانصد سال راه به مشام می رسد ـ بر او قطعاً حرام شده است. {صفحه 293}
[ویکی اهل البیت] شیخ آقا بزرگ تهرانی از آن با عنوان "المانعات من دخول الجنة"و بحارالانوار از آن به عنوان "الاعمال المانعة من الجنة" یاد کرده است.
نام نویسنده، جعفر است و درباره نام پدرش دو نقل هست: اول «احمدبن علی» و دوم «علی بن احمد».
نظر مرحوم علامه شعرانی (مصحح کتاب) آن است که او همان استاد قابل وثوق ابومحمد جعفر بن احمد بن علی قمی ایلاقی، ساکن شهر ری است و این که در برخی نسخه ها ابن علی بن احمد ذکر شده، نادرست است.
شیخ آقا بزرگ نیز به همان صورت احمد بن علی ضبط نموده است. و او را مطابق آن چه الدروع سید بن طاووس به نقل از کراجکی آورده است صاحب 220 کتاب دانسته است. و گفته شیخ صدوق در معانی الاخبار از مولف این کتاب نقل حدیث نموده و او نیز خود از شیخ صدوق و صاحب ابن عباد نقل روایت کرده است که در این صورت او از معاصرین شیخ صدوق بوده است. اما تواریخ دقیق ولادت و وفات او مشخص نیست.
این کتاب یکی از رساله هایی است که در مجموعه "«جامع الأحادیث» به همراه پنج رساله دیگر" از این مولف قرار گرفته است. روایات این کتاب درباره اعمالی است که مانع بهشت اند. 24 باب دارد و احادیث آن عمدتا از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است. در موردی هم روایتی از کعب نقل می کند. {صفحه 292} که در اصطلاح شیعه، حدیث به حساب نمی آید. این رساله، سه روایت هم از امامان معصوم علیهم السلام دارد. این کتاب از مصادر بحار و مستدرک الوسائل محدث نوری است.
فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم: هر که بیش از چهل روز احتکار کند، بوی بهشت، ـ با آن که از فاصله پانصد سال راه به مشام می رسد ـ بر او قطعاً حرام شده است. {صفحه 293}
و فرمود: وارد بهشت نشود پیکری که از حرام تغذیه شده باشد. {صفحه 289} و فرمود: شخص نمام و سخن چین وارد بهشت نمی شود.
مجموعه "«جامع الأحادیث» به همراه پنج رساله دیگر" اولین بار توسط مرحوم علامه شعرانی علیه الرحمه در سال 1369 ق تصحیح شد و به اهتمام مدیر چاپخانه اسلامیه در تهران به طبع رسید و پس از آن در سال 1371 شمسی با تصحیح سید محمد حسینی نیشابوری توسط انتشارات مجمع بررسی های اسلامی، وابسته به بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی منتشر شد.