افشین غلام

دهه هفتاد را دههٔ طلایی برق شیراز می‌دانند. سال‌هایی که بازیکنان بزرگی همچون غلام حسین پیروانی، داریوش یزدانی، رحمان آرامی، رضا استواری، افشین پیروانی، مهدی شیری، محسن رنجبران، بهروز محمد زایی و… چهره قدرتمندی از فوتبال شیراز را به نمایش می‌گذاشتند کما این که در روزهای بازی برق در ورزشگاه ارتش شیراز هیچ جای خالی روی سکوها پیدا نمی‌شد.

یکی از نزدیکان افشین به نام منکجور که والی آذربایجان بود یاغی شد معتصم به وسیلهٔ ترکی به نام بغا او را شکست داد مسئله لشکر ترک‌ها بعدها برای خلیفه مسئله مهمی شد زیرا غلامان قویتر می‌شدند و طمعشان بیشتر می‌شد تا جایی که خلافت و خلیفه را در مشت خود گرفتند.

ریشه کلمه اشناس احتمالاً ایرانی است. افندی می‌گوید ضبط مشهور در این کلمه به ضم اول است، اما بعضی از افاضل آن را به فتح اول [یعنی اَشناس] نیز آورده‌اند. مؤلف اعیان الشیعه حدس زده که «اشناس» صورت دیگری از کلمه «شناس» باشد. دلیل دیگر بر ایرانی بودن این کلمه این است که به نوشته ابوالفضل بیهقی نام افشین، «اشناس» بوده‌است، که البته این نظر مخالفان نامداری هم دارد. در کتاب تاریخ الأمم والملوک (تاریخ طبری)، ذیل وقایع سال ۲۰۲ هجری در مورد نام ابوجعفر اشناس اینطور روایت شده که معتصم، که در آن زمان هنوز شاهزاده بوده و به خلافت نرسیده بوده، در زمان جنگ با خوارج هدف یک تیرانداز قرار می‌گیرد که یکی از غلامان ترک با انداختن خود جلوی تیر به تیرانداز می‌گوید مرا اشناس (مرا بشناس). از آن زمان به بعد، معتصم نام این غلام ترک را اشناس می‌گذارد