اغر به خیر

از دیگر قهرمانان رمان، می‌توان به خیری بیک اشاره کرد که قصد دارد یک کارخانه نساجی تأسیس کند، اما برای این کارخانه در منطقه کار حفاری لازم است. چون در آن زمان حفاری مکانیزه وجود نداشت به چاهکن مراجعه می‌کند و کار را به «اوستا محمود» برای پیدا کردن آب واگذار می‌کند. اوستا محمود به همراه جم و علی، کار حفاری را آغاز می‌کنند. در یک زمان کوتاه جم که به اوستامحمود وابستگی پیدا کرده و با دلبستگی شدیدی به او، او را مثل پدرش می‌بیند. کار پیدا کردن آب در منطقه احداث کار خانه نساجی به درازا می‌کشد و جم با زنی با موهای قرمز روبرو شده و عاشق او می‌شود. جم که هر روز تلاش می‌کند این زن را ببیند. پس از زمان اندکی می‌فهمد که او بازیگر تئاتر و همچنین متأهل میباشد.

سعادت نزد فیلسوفان متضمن نوعی لذت معنوی است و این لذت معنوی نیز جز ادراک و وصول به خیر و کمال نیست؛ بنابراین بالاترین سعادت، بیشترین ادراک خیر است و سعادتمندترین انسان واصل‌ترین انسان به خیر است. ملاصدرا تصریح کرده که عالم آخرت، که نشئه عذاب و ثواب است، عالمی ادراکی است. البته باید توجه داشت که نزد ملاصدرا ادراک و علم، مرتبه‌ای از وجود و بلکه عین وجود است.

یادش به خیر تا چه قدر سبز بوده ای ای طرف جویبار چمن جای کیستی؟

اعتقاد ترا به خیر و به شر جز قیامت مباد قیمت گر

مهدی میرباقری معتقد به محدودیت شدید فضای مجازی است و اینترنت را بساط شیطان می‌داند. او باور دارد حکمرانی جمهوری اسلامی بر مجازی ممکن نیست. چون این مسأله مبتنی بر ایدئولوژی غربی است: «این که گمان کنیم حضرت (امام دوازدهم شیعیان) می‌آیند از موبایل و ماهواره و اینترنت استفاده می‌کنند اوهام است. اینها بساط شیطان است. وقتی بساط نور می‌خواهد در عالم پهن بشود این بساط جمع می‌شود» و «ارتباط‌ ما یا از طریق ارتباط با خدا و اولیای خدا می‌گذرد که منجر به خیر می‌شود یا از طریق ارتباط با شیطان است که شر می‌شود.».

هر دوی این براهین این‌طور درک می‌شوند که دارند دو شکل از مسئله «منطقی» شر را ارائه می‌کنند. آن‌ها سعی دارند تا نشان دهند که گزاره‌های مفروض به تناقض منطقی منجر می‌شوند و بنابراین نمی‌توانند همه‌شان درست باشند. بیش‌تر مناظره فلسفی بر گزاره‌هایی تمرکز کرده که اظهار می‌کنند که، خدا نمی‌تواند با همه شرور وجود داشته‌باشد، یا که می‌خواهد از آن‌ها جلوگیری کند (گزاره‌های ۴ و ۶)، که مدافعان خداباوری (برای مثال، لایبنتز) استدلال می‌کنند که خدا خیلی به‌جا می‌تواند با شر وجود داشته باشد و شر را اجازه دهد برای نائل شدن به خیری بالاتر.

یکی از مشهورترین گفتگوهای جرمی پکسمن با مایکل هوارد، وزیر کشور وقت بریتانیا، در سال ۱۹۹۷ بود که در آن ۱۲ بار از آقای هوارد پرسید که آیا تهدید کرده که حکم دِرک لوئیس، رئیس زندان‌ها، را لغو می‌کند یا نه. در پایان آخرین برنامه پکسمن، آقای هوارد دوباره در برنامه حضور یافت و بار دیگر پکسمن از او پرسید: "کردی؟" و او در پاسخ گفت: "نه، جِرمی، نکردم، ولی اگر می‌خواهی ۱۱ بار دیگر هم بپرسی راحت باش." جرمی پکسمن در پایان برنامه گفت: "ممنون از تماشای نیوزنایت. امیدوارم همچنان از آن لذت ببرید. شب به خیر و بدرود."

شری که به خیر باز گردد آن خیر بود که شر نباشد

به خیر اهل سعادت تو می شوی مانع بدین روش که تویی کام دل امید مدار

تا خلق به خیر نام خیرم بردند از کعبه کشان کشان به دیرم بردند

صفحهٔ توئیتر منسوب به روحانی در پاسخ به دورسی نوشت: «عصر به خیر جک، همان‌طور که به کریستین امانپور هم گفتم تلاش می‌کنم تا مردم کشورم بتوانند به راحتی به تمام اطلاعات جهانی دسترسی داشته باشند، چون این حق آن‌هاست.»

جک دورسی رئیس و یکی از بنیان‌گذاران شبکه اجتماعی توئیتر در یکی از توییت‌های خود در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۹۲، حسن روحانی را خطاب قرار داده و نوشت: «عصر به خیر رئیس‌جمهور، آیا شهروندان ایران می‌توانند توییت‌های شما را بخوانند؟»

عاقبت چرخ جز به خیر نگشت وآخر کار من به خیر گذشت

خشتی به خیر چون خم می بر زمین گذار دیگر قدم به قصر بهشت برین گذار

بوی جان زان دهن همی آید که زبان جز به خیر نگشاید

۹ داستان کوتاه با مضامین اجتماعی_مذهبی. روایتگر تلخی‌ها و روابط آدم‌های ساده هم‌روزگار ما. و داستان نیمه بلند عاشقی به وقت‌ کتیبه‌ها با روایتی مدرن و عاقبت به خیری سیاهی‌های امروز.

ذکر صوفی به سر خوان نعم باد به خیر داد ده مرده جواب ار چه تن تنها بود

چو خوبان فاش و پنهانم به خیر خویش ره بنما به حفظ خویش از شر بدانم پاسداری کن

گرین به ضرورت اقتدار سیاسی یا وجود دولت در جامعه اعتقاد داشت. شعور انسان وابسته به آزادی است و حقوق را خلق می‌کند، اقتدار سیاسی برای حفظ حقوق لازم می‌باشد. او ریشه دولت را نه در زور بلکه در اراده انسانی قرار داد، بنابراین حاکمیت سیاسی در اراده عمومی نهفته‌است، منظور او از اراده عمومی، آگاهی مشترک بر خیر عمومی بود. با این تعریف گرین، نظریه قرارداد اجتماعی را نفی می‌کند و تمایل انسان به خیر عمومی را مبنای تشکیل حکومت قرار می‌دهد. او حکومت را نه در اصل زور و نه در تاییدات آسمانی جستجو می‌کند، بلکه بر اساس آگاهی مردم و شعور شهروندان تحلیل و تشریح می‌نماید.