اطلس زبانی

اطلس زبان‌های ایران، تصویری از پراکندگی زبانی در کشور ایران ارائه می‌کند، گونه‌های زبانی فهرست‌شده برای مردم تویسرکان را لری شمالی، و فارسی و لکی می‌داند.

زبان‌های آلگی یکی از خانواده‌های زبانی و از زیر شاخه های زبان های آلگونکویان در منطقه آمریکای شمالی است که در حد فاصل رشته‌کوه راکی و اقیانوس اطلس واقع شده‌است. پراکندگی گویشوران این منطقه عموماً در کشور کانادا و نواحی شمال شرقی ایالات متحده آمریکا می‌باشد. گوشوران این خانواده زبانی از سرخپوستان آمریکای شمالی هستند. مهمترین و پر گویشورترین زبان‌های این خانواده ویوت، یوروک و آلگونکی هستند. زبان‌های نامبرده هم‌اکنون از زبان‌های در خطر هستند.

زبان فولا یا فولانی نام زبانی‌است که گویش‌های گونه‌گون آن به صورت زنجیره گویشی در حدود بیست کشور در آفریقای غربی و مرکزی گویشورانی دارد. فولا همچون زبان‌های مرتبط با آن -چون ولوف- عضوی از شاخهٔ اطلسی خانوادهٔ زبان‌های نیجر-کنگو است.

برخی محققین همانند بری فل، استاد دانشگاه هاروارد، معتقدند که برخی قبایل سرخ‌پوستان آمریکا در اثر تماس‌های بین قاره‌ای که میان آنان و دریانوردان مسلمان قرن هشتم وجود داشته‌است، قادر به تکلم به زبان عربی شده بودند. آن‌ها با بررسی برخی خرابه‌های ایالت‌های جنوب غربی آمریکا مدعی شناسایی حکاکی‌هایی با خط کوفی با حتی نقوش اسماالله در میان آثار بازماندگان سرخ‌پوستان نوادا شده‌اند. ایوان وان سرتیما، استاد تاریخ و مردم‌شناسی دانشگاه راتگرز، معتقد است که با اینکه روابط بین مهاجرین عرب و سرخ‌پوستان آمریکا به حدی رسید که هنوز می‌توان نام ۷۷ قبیلهٔ سرخ‌پوستان آمریکا را از ریشه زبان عربی دانست، اما اعراب مذکور نهایتاً به سوی بلاد خود بازگشتند و از این رو تأثیرات عمیقی بر شالودهٔ تاریخ و فرهنگ بومیان آمریکا از خود باقی نگذاشتند. نظریهٔ اشتراک زبانی اسامی سرخپوستان آمریکا با دنیای اعراب ماقبل کریستف کلمب نخست توسط ژول کاوهٔ فرانسوی در یک گزارش ۵۰۰ صفحه‌ای مطرح گردید. سایرس گوردن، دیگر محقق باستانشناس (دانشگاه برندایس) معتقد است که سکه‌های عربی که در قاره آمریکا دیده شده‌است احتمالاً متعلق به کشتی اندلسی بوده‌است که اقیانوس اطلس را در حوالی سال ۸۰۰ میلادی بسوی آمریکا پیمود.

اطلس زبان‌های ایران ، تصویری از پراکندگی زبانی در کشور ایران ارائه می‌کند، گونه‌های زبانی فهرست‌شده برای اسد آباد لری شمالی ، کردی جنوبی ، فارسی معیار ، ترکی و لکی است.

زبان رسمی کشور عربی است و زبانهای فرانسوی و بربری نیز کاربرد دارند. ۹۹/۱٪ جمعیت مسلمانان سنی مذهب، ۰/۶درصد اباضیه هستند و بقیه عمدتاً مسیحی و کلیمی. اکثر الجزایری‌ها بربر یا عرب هستند، البته عرب بودن یا بربر بودن براساس ملاحظات زبانی یا هویتی مشخص می‌شود. اما منشأ و ریشه کلیه الجزایری‌ها اقوام بربر می‌باشند. مسئله عرب ـ بربر بیشتر جنبه هویتی دارد و نوعی تمایز نژادی، یا قومی به حساب نمی‌آید. اقوام بربر به چندین گروه قومی تقسیم می‌شوند: قبائلی در مناطق کوهستانی شمالی ـ مرکزی، شاویه در کوهستان‌های اطلس شرقی، مزابیه در دره مزاب و طوارق در جنوب. تعداد اندکی آفریقایی سیاهپوست نیز در الجزایر زندگی می‌کنند. الجزایری‌های ترک تبار حدود ۵٪ جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند که عمدتاً در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند.