اشفته مغز

آشفته مغز بودم و شوریده سر بسی در هر زمان به مستی و رندی سمر شدم

آشفته مغز ما نه همین از شمیم اوست زان زلف کو کسی که پریشان دماغ نیست

ز گرز شاه شد آشفته مغز خصم چنانک نسیم ناخوش او مغز چرخ‌ کرد تباه

بوی لیلی می کند آشفته مغز اصحاب را عیب نتوان کرد اگر مجنون بی دل مست شد