معنی کلمه اسکندری محمدحسین در دانشنامه اسلامی
در سال 1341 وارد حوزه علمیه قم شد و در مدرسه آیت الله گلپایگانی مشغول به تحصیل شد و در محضر اساتید بزرگواری همچون حضرات آیات: شاه آبادی، سلطانی، ستوده، محمد مؤمن، انصاری شیرازی، جوادی آملی، حسن زاده و مصباح یزدی تلمذ نمود.
ایشان در سال 1351 در ضمن حضور در دروس خارج حوزه، وارد برنامه آموزشی تحقیقی موسسه در راه حق شد. وی به موازات تحصیل، درس هایی را که خوانده بود تدریس می کرد. سپس در سال های بعد چندین سال در موسسه در راه حق، حوزه علمیه شهیدین، جامعة الزهرا، حوزه علمیه حقانی و دانشکده شهید محلاتی تدریس داشت.
در سال های آغازین پیروزی انقلاب، به توصیه علماء و بزرگان حوزه، به منظور انجام کارهای فرهنگی تبلیغی، پاسخ به سؤالات و شبهات و برای تدریس در اردوهائی که به منظور آموزش ضمن خدمت برای اساتید، دبیران و معلمان از سوی تربیت معلم و اداره آموزش ضمن خدمت تشکیل می شد، به استان ها و شهرهای مختلف آبادان، خرمشهر، رشت، بندرانزلی و حومه، از جمله دانشگاه گیلان، لاکان، کرمانشاه، یزد و چندین نوبت در تهران (دانشگاه امام صادق(ع)، تربیت معلم، دانشگاه تهران، و...) سفر کرد و به تدریس عقائد، معارف، ایدئولوژی و اقتصاد اسلامی پرداخت.
همچنین، بنا به دعوت آیت الله میرمحمدی که در آن تاریخ، رئیس دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود و به توصیه آیت الله مصباح یزدی، از سال 1364 در دانشکده الهیات به طور متناوب به تدریس فلسفه، کلام، فقه، اصول، فقه الحدیث، تفسیر و درایه پرداخت که تا بعد از دهه هفتاد ادامه یافت و سپس در مجتمع آموزش عالی قم وابسته به دانشگاه تهران به تدریس دروس فقه، ادوار فقه و فقه تطبیقی مشغول شد که تقریباً تا حدود 1380 سال ادامه داشت.
کار عمده تحقیقی وی با تأسیس دفتر همکاری حوزه و دانشگاه که امروز بنام موسسه پژوهشی حوزه و دانشگاه نامیده می شود و پس از پیروزی انقلاب تأسیس گردید، شروع شد.