اراده امری

«اولا: کلمه شفاعت در قرآن چه از لحاظ معادی و آخرتی و چه از منظر معاشی و دنیوی جز دربارهٔ فرشتگان استعمال نشده‌است. اما دربارهٔ معاش و دنیا همان است که فرشتگان به فرمان و اذن پروردگار جهان، متصدی پاره ای از امور خلقت و طبیعت اند و آن نیز بدون اذن و حول و قوه الهی که بدانها محول است نبوده و در هیچ امری از امور استقلال ندارند که بمیل و اراده خویش آنرا انجام دهند. واما شفاعت آنها (فرشتگان) در امر آخرت همان استغفار است که برای مؤمنین یا برای عموم اهل زمین می‌کنند حال پذیرفته و قبول درگاه پروردگار بشود یا نشود و تازه مهم اینکه: این عمل استغفار فرشتگان که به فرمان خداوند متعال است، فقط در همین حیات دنیا واقع می‌شود نه در آخرت، مانند: قرآن کریم می‌فرماید: «تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلَائِکَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»(۵/شوری) یعنی: نزدیک است که آسمانها از فراز هم یکی پس از دیگری شکافته شود، و فرشتگان (رحمت) به ستایش خدای خود تسبیح گویند و برای اهل زمین از خدا مغفرت و آمرزش طلبند آگاه باشید ای بندگان، بدانید که خداست آن ذاتی که بسیار آمرزنده و مهربان است.