[ویکی فقه] آخرت در دین ابراهیم. اعتقاد به آخرت از ارکان دین ابراهیم است. عالم آخرت، عالمی پایدار و ارزشمند در تعالیم ابراهیم -علیه السلام- است.و الاخرة خیر و ابقی • ان هذا لفی الصحف الاولی • صحف ابرهیم و موسی.حال آنکه آخرت بهتر و پاینده تر است. این سخن در صحیفه های نخستین است: صحیفه های ابراهیم و موسی . اعلی/سوره۸۷، آیه۱۷ - ۱۹. عقیده به آخرت، از ارکان دین ابراهیم-علیه السلام- قلمداد می شود.... انی ترکت ملة قوم لایؤمنون بالله و هم بالاخرة هم کافرون • و اتبعت ملة ءاباءی ابرهیم....گفت: طعام روزانه شما هنوز نیامده باشد که پیش از آن شما را از تعبیر آن خوابها چنان که پروردگارم به من آموخته است خبر می دهم. من کیش مردمی را که به خدای یکتا ایمان ندارند و به روز قیامت کافرند، ترک کرده ام. من پیرو کیش پدرانم ابراهیم و اسحاق و یعقوب هستم و ما را نسزد که هیچ چیز را شریک خدا قرار دهیم. این فضیلتی است که خدا بر ما و بر مردم دیگر ارزانی داشته است ولی بیشتر مردم ناسپاسند. یوسف/سوره۱۲، آیه۳۷ - ۳۸. ۱. ↑ اعلی/سوره۸۷، آیه۱۷ - ۱۹. ...
جملاتی از کاربرد کلمه اخرت در دین ابراهیم
عشاق او بمذهب عشقند متفق در دین عشق کفر بود گر کنی خلاف
گر تو در دین چون سری داری سری این سری را ترک کن چون آن سری
سپیدی روی من نور الهی که در دین مرد یکرنگم نه پیسم
قرنها را صورت سنگین بسوخت آتشی در دین و دلشان بر فروخت
پس از آن، در دین اکدی (آشوری-بابِلی) به ائا مشهور گشت (سایر شیوه‌ها: اِآ یا ئه آ؛ یا آاِ).
در قرآن آمده است: «یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ؛ خداوند خواهان راحتی و آسانی برای شماست و خواهان سختی و دشواری برای شما نیست» و یا آمده است «ما جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ؛ خداوند برای شما در دین سختی و دشواری قرار نداده است»
همه نیکند بد تویی تو مکن نیست در دین دویی دویی تو مکن
نام ایل شکاک برای اولین بار در کتب خطی ایزدی مربوط به سال ۱۲۰۷ میلادی ذکر شده‌است، جایی که آنها به عنوان یکی از قبایل وابسته به پیر سینی دارانی، که یک قدیس ایزدی است که در دین ایزدی به عنوان پروردگار دریا معرفی می‌شود، ذکر شده‌است.
از این رو اسرائیلی‌ها از افراد غریبه که در بین آنها زندگی می‌کردند سود اخذ می‌کردند ولیکن نسبت به بقیه افراد قوم اسرائیل نمی‌توانستند سود بگیرند. در زمان‌هایی که برخوردهای منفی بین یهودیان و غیریهودیان (جنتیلها) در کشورهای مختلف شدت می‌گرفت یهودیان از بسیاری شغل‌ها منع می‌شدند؛ ولیکن به دلیل اینکه گرفتن سود بر روی پول در دین‌های اسلام و مسیحیت ممنوع بودند بسیاری از یهودیان به این شغل‌ها گرویده می‌شدند.
در دین یونان باستان، شماری از مردان و زنان جسمی جاودان داشتند در نتیجه آنها پس از مردن زنده‌می‌شدند. اسکلاپیوس توسط زئوس کشته شد تنها برای اینکه مجدد زنده شده و تبدیل به یک خدای بزرگ‌تر شود.
در دین یاری، کوتاه کردن سبیل، باعث باطل شدن سرسپردگی (به مرشد) و خروج از دین یارسان می‌شود. یارسانی‌ها پس از حمله عرب‌های اسلام‌گرا به ایران، به نشانه نپذیرفتن اسلام و برای تمایز با مسلمانان-که ریش می‌گذاشتند (و سبیل را می‌تراشیدند)-سبیل‌هایشان را بلند می‌کردند.
تاسیس حکومت مستقل در شهر مدینه توسط محمد و تسلط او در دوره حیاتش بر قلمرویی از شبه جزیره عربستان، به معنای وجود جنبه سیاسی و حکومتی در دین اسلام است. امروزه با فراهم آمدن شرایط سیاسی، در کشورهایی چون ایران، افغانستان و سودان؛ جمهوری‌های اسلامی بر سر قدرت آمده‌اند.
خان دانشمندی بود که علم را با عرفان و اخلاق جمع کرده بود. در دین استوار و ثابت قدم بود و در امور زندگی و برنامه‌های روزانه اش، کمال نظم و ترتیب را به کار برد. آقا رحیم ارباب که یکی از شاگردان برجسته حکیم جهانگیرخان بود، دربارهٔ احوالات وی می‌نویسد: «حکیم قشقایی جامع حکمت و عرفان و معقول و منقول بود. ایشان بسیار خوش‌اخلاق بوده و نسبت به طلاب، بسیار مهربان و در تربیت آنها کوشا بود».
عشق تو شعار ماست در دین روی تو بهار ماست در دی
در دین شفای علت عامل برای حق زی حق شفیع زلت آدم پی جنان
ادیان مختلف، مصرف انواعی از خوردنی‌ها را ممنوع کرده‌اند؛ مثلاً در دین یهود قوانینی صریحی، که کوشر نام دارد، تعیین می‌کنند که چه چیزهایی نباید خورده شوند. در اسلام نیز، قوانینی مشابه برای غذاهای حرام و حلال وجود دارند. دین جین پیروانش را به گیاهخواری فرا می‌خواند. دین هندو دستور خاصی برای منع مصرف گوشت ندارد ولی برخی پیروان آن اصل عدم خشونت را به غذا تعمیم می‌دهند و گیاهخواری را ایده‌آل می‌دانند.
که ما هر دو هستیم در دین او ندانیم جز راه آیین او
کلیه حیوانات در بسیاری از فرهنگ‌ها و کشورها جز غذا محسوب می‌شود. در ایران، انگلیس، فرانسه، اسپانیا، سوئد و بسیاری کشورها کلیه پخته و خورده می‌شود. در دین اسلام خوردن کلیه مکروه است.
اندر آییم آن زمان در دین تو بس نباشیم آن زمان در کین تو
بسی در دین و دنیا راز راندم بدین نرسیدم و زان باز ماندم