اختلال بیش فعالی جنسی
جملاتی از کاربرد کلمه اختلال بیش فعالی جنسی
این اختلال اولین بار در نسخه ۵ DSM در سال ۲۰۱۳ به عنوان یک اختلال روانی تعریف شد. میزان شیوع در بزرگسالان ۲ تا ۵ درصد تخمین زده شده‌است، به نظر می‌رسد احتکار (ذخیره‌سازی) در افراد مبتلا به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) شایع تر است. عوامل دیگری که غالباً با احتکار مرتبط است شامل وابستگی به الکل و صفات پارانوئید، اسکیزوتایپال و اجتناب است.
اختلالاتی که نمایشگری اجباری با آن‌ها همراه می‌شود شامل وسواس دزدیدن، سندرم توره و اختلال بیش فعالی و کم توجهی (ADHD) است.
تمایل بسیار زیاد برای مسائل روحانی، تجربه‌های مذهبی و اسرارآمیز، توهم‌های مذهبی، افکار مرتبط با قانونمندی سفت و سخت،[نیازمند منبع] و به‌طور کل، مذهبی بودن بیش از حد و نامتعارف، از نشانه‌های بیش‌دین‌گرایی دانسته شده‌اند. توهم‌های مذهبی و فراطبیعی می‌تواند نشانه بارز این اختلال باشد. اختلال بیش‌دین‌گرایی، خلاف نامش، ممکن است کمی گمراه‌کننده به چشم آید؛ چرا که تمامی این نشانه‌ها شامل افراد خداناباور نیز می‌گردد.
وقتی که نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) در حال تدوین بود، کارشناسان یک اعتیاد پیشنهادی به نام اختلال بیش‌جنسی را در نظر گرفتند، که شامل یک زیرگروه پورنوگرافی نیز بود. اما در نهایت، بررسی‌کنندگان تصمیم گرفتند که شواهد کافی برای درج اختلال بیش‌جنسی یا زیرگروه‌های آن در نسخه ۲۰۱۳ وجود ندارد.
این نوع رفتار اجباری با احساسات، افکار و رفتارهای مربوط به هر چیزی که مربوط به مسائل جنسی است مشخص می‌شود. این افکار باید فراگیر باشند و مشکلاتی را در سلامتی، شغل، تعاملات اجتماعی یا سایر بخش‌های زندگی ایجاد کنند. این احساسات، افکار و رفتارها می‌تواند شامل رفتارهای جنسی عادی یا رفتارهایی باشد که غیرقانونی و/یا از نظر اخلاقی و فرهنگی غیرقابل قبول تلقی می‌شوند. این اختلال با نام‌های بیش‌فعالی جنسی، اختلال بیش‌فعالی جنسی، نیمفومانیا یا اعتیاد جنسی نیز شناخته می‌شود. به‌طور بحث‌برانگیزی، برخی از دانشمندان رفتار جنسی اجباری را به عنوان اعتیاد جنسی توصیف کرده‌اند، اگرچه چنین وضعیتی توسط دستورالعمل‌های تشخیصی پزشکی رایج شناخته نشده‌است.[نیازمند منبع]