احمد بن ابوعلی اصفهانی

احمد بن حنبل در مقابل گروه معتزله كه قائل به مخلوق بودن و حادث بودن قرآن بودند،به شدت اصرار مى ورزيد كه قرآن قديم و ازلى است و به خاطر همين عقيده با ماءمورينخليفه عباسى ماءمون به مخالفت برخاست و كار بجايى كشيده شد كه او را دست بستهپيش ماءمون بردند. ولى پيش از رسيدن ، خبر مرگ ماءمون به احمد بنحنبل رسيد و ماءمورين دوباره او را به بغداد برگرداندند.

محمد بن عيسى بن عبدالكريم ، گفت : گفتيم به عمر بن سعيد: (مصافحه كن با ما باكفى كه مصافحه كردى با آن كف با احمد بن دهقان .) پس مصافحه كرد با ما و گفت :السّلام علكيم .

احمد بن زین‌الدین اَحسائی (۱۱۶۶–۱۲۴۲ ق)(۱۸۲۶–۱۷۵۳م) یک عالم شیعه بود که عقاید عرفانی و دینی پیچیده‌ای ارائه کرد که باعث درگیری‌هایی بین علمای شیعه شد و در اواخر عمر او به‌عنوان یک فرقه مجزای دینی-عرفانی بنام مکتب شیخیه شناخته شد. احمد مدعی بود در خواب از امامان شیعه به او وحی می‌شود و علوم دینی را از این طریق دریافت می‌کند و در مسائل کلیدی مربوط به آخرت‌شناسی عقاید جدیدی ارائه داد وی امامان شیعه را مسلط به امور می‌دانست و امام زمان را موجود و غیر غایب می‌دانست و هر روز ظهور منجی را بشارت می‌داد. این اختلافات، منجر به اتهام بدعت از جانب علمای شیعه شد و مواردی از آزار و اذیت او و پیروانش رخ داد. تعالیم او عرفانی و پیچیده بود، از این رو او اغلب به انجام تقیه می‌پرداخت و عقاید بحث‌برانگیز خود را از مخالفانش پنهان می‌کرد. پس از او سید کاظم رشتی جانشین وی در ریاست شیخیه شد.

حديث : 2 ابى رحمه الله عن سعد بن عبدالله عن احمد بن ابىعبدالله عن ابيه عن الحسين بن مخلد عن ابان الاحمر عن ابى اسامه عن ابى عبدالله عليهالسلام قال كان على بن الحسين عليهماالسلاميقول صدقه الليل تطفى غضب الرب .

پس از روی کار آمدن دولت جدید دور تازه‌ای از مذاکرات در هیئت ملی نظارت بر گفتگو برای تدوین پیش‌نویس قانون اساسی تازهٔ یمن -که قرار بود طبق سند گفتگوهای سال ۱۳۹۲ تدوین شود- با حضور گروه‌های سیاسی یمن تشکیل شد. پس از اصرار هادی و برخی گروه‌ها بر تقسیم یمن به شش منطقهٔ فدرال، حوثی‌ها حوثی و حزب کنگرهٔ مردمی علی عبدالله صالح، مذاکرات را با اعتراض به آنچه تلاش برای تجزیهٔ یمن خوانده‌بودند، ترک کردند. حوثی‌ها اصرار داشت که طبق توافق باید پیش‌نویس جدید مورد توافق همهٔ گروه‌ها باشد. در پی عدم متوافق در خصوص پیش‌نویس قانون اساسی حوثی‌ها احمد بن مبارک رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور یمن را ۲۷ دی (۱۷ ژانویهٔ ۲۰۱۵ میلادی) دستگیر کرده و علت این امر از سوی حوثی‌ها تلاش بن مبارک برای جلوگیری از توقف اجرای توافقنامهٔ ماه سپتامبر اعلام شد. گروه‌های حوثی مدعی شدند که وی بر تقسیم یمن که حوثی‌ها با آن مخالف بود تأکید داشت. با دستگیری بن مبارک در صنعا دوباره درگیری مسلحانه رخ داد و نیروهای حوثی‌ها مجدداً ساختمان‌های دولتی را تصرف کردند. چهار روز در ۱ بهمن (۲۰ ژانویه) بعد مجدداً حوثی‌ها با هادی توافق کردند و قرار شد که پیش‌نویس قانون اساسی باید با توافق همهٔ گروه‌ها تعدیل شود و بن مبارک نیز آزاد شود و نیروهای وابسته به حوثی‌ها از ساختمان‌های دولتی خارج شوند.

حديث : 1 ابى رحمه اللهقال حدثنى عبدالله بن جعفر عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن زرعه عن سماعه عن جعفربن محمد عن ابيه عليه السلام انه قال ايما مسافر صلى الجمعه رغبه فيها و حبا لهااعطاه الله اجر مائه جمعه للمقيم .

حديث : 1 ابى رحمه اللهقال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن ابى محمد الغفارى عن جعفر بنابراهيم عن ابى عبدالله عليه السلام قال قالرسول الله صلى الله عليه و آله من اكرم اخاه المسلم بكلمه يلطفه بها و يفرج كربته لميزل فى ظل الله الممدود بالرحمه ما كان فى ذلك .

در همان زمان الکامل محمد، پسر دیگر ملک العادل و حاکم مصر، تلاش‌های مؤثری برای جلوگیری از ورود صلیبیون به مصر کرد، اما وقتی از توطئهٔ احمد بن مَشطوب، یکی از پرنفوذترین امرای اَیوبی علیه خود آگاه شد، اردوگاهش در عادلیه (میان فارَسکور و دِمیاط) را مخفیانه ترک کرد و به شهر اَشموم طنّاح گریخت. در اثر این اقدامِ کامل، سپاهیانش متفرق شدند و صلیبیون توانستند اردوگاه مسلمانان را به تصرف درآورند. دو روز پس از این حادثه، ملک المعظم به یاری برادرش شتافت و مخالفان وی را زندانی و تبعید کرد و مجدداً سپاهی را برای مقابله با صلیبیون تدارک دید. پیشتر الکامل، هفتاد پیک نزد حاکمان جهان اسلام، برای استمداد فرستاده و به همه یادآوری کرده بود که سقوط مصر به‌معنای به‌خطر افتادنِ سایر نواحی اسلامی خواهد بود. از این‌رو، نیروی کمکیِ بسیاری به مصر آمد، همچنان که نیروهای کمکی زیادی نیز به اردوگاه صلیبیون رسید. الکامل از ترس سقوط دِمیاط و دیگر شهرهای مصر به‌دست صلیبیون، به آنان پیشنهاد کرد در ازای عقب‌نشینی صلیبیون از مصر، اورشلیم و بخش اعظم سرزمین فلسطین را به آنان واگذار کند. هرچند جان بِریَن و یارانش این پیشنهاد را پذیرفتند، ولی کاردینال پِلاجیو گالوانی، نمایندهٔ پاپ و برخی از سران سپاه — که خواهان امتیازات بیشتری چون واگذاری قلعهٔ کَرَک و سیصد هزار دینار وجه نقد نیز بودند — آن را رد کردند.