احمد ابن عمار

معنی کلمه احمد ابن عمار در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن عَمّار، احمد بن سیدی عمار بن عبدالرحمان بن عمار، فقیه و ادیب الجزایری سده ۱۲ق/۱۸م می باشد.
زندگی وی چنان ناشناخته است که حتی تاریخ دقیقی از زمان تولد و وفات وی در دست نیست، اما با توجه به این که ابن حمادوش، دوست وی، در رحله خود در ۱۱۵۹ق/۱۷۴۶م تقریظ بر کتاب خویش، الدرر علی المختصر را به او نسبت داده و وی را از علما شمرده است و نیز با عنایت به این که می دانیم وی در ۱۲۰۵ق/۱۷۹۱م به محمد خلیل تلمسانی اجازه داده است، می توان نتیجه گرفت که در ۱۱۵۹ق وی حدود ۴۰ سال داشته و تولدش در حدود ۱۱۱۹ق/۱۷۰۷م بوده است. ابن عمار در خانواده ای اهل علم و ادب پرورش یافت و در علم و دین پدر را مقتدا قرار داد. وی صحیح بخاری را با واسطه دایی خود محمد بن سید معروف به «سیدی هدی المالکی» و نیز «ابوعبدالله محمد بن هادی» از پدر روایت کرده است. ابن عمار پس از سفرهای متعدد و بهره گیری از محضر علمای شرق و غرب سرزمین های اسلامی، به عنوان فقیه و ادیبی عالیقدر در الجزایر نامور شد.
اساتید
وی از ابوحفص عمر بن عقیل باعلوی، حسن بن محمد سعید کورانی، خلیل بن محمد تونی، شمس الدین حفنی، ابوالحسن سندی و دیگران علم آموخت و به وسیله ابوعبدالله منور تلمسانی به سلک شاذلیان درآمد، همچنین مبانی عرفان را در مصر از عبدالوهاب عفیفی فراگرفت.
سفر به حجاز
وی در ۱۱۶۶ق/۱۷۵۳م به حج رفت و در این سفر حسین ورتلانی همراه او بود. ابن عمار در ۱۱۷۲ق از حجاز به مصر رفت. محل اقامت وی و آنچه در فاصله دو تاریخ مذکور بر او گذشته است، روشن نیست.
جایگاه علمی
...

جملاتی از کاربرد کلمه احمد ابن عمار

ایشان برادر اول شاه چراغ است و اعراب به دلیل بزرگی و منش خانواده مادری ، برادرش احمد ابن موسی را بر ولایت بعد از پدر اولا می دانستند .لیکن پس از شهادت پدر ، برادر بزرگ منش(احمدابن موسی) با امام رضا بیعت کرد و ولایت مداری خود را ثابت کرد.
احمد ابن حنبل ختنهٔ زنان را مکرومه (عمل نجیب) و نه واجب می‌دانست. در میان چهار فرقه اهل سنت تنها شافعی‌ها هستند که ختنه زنان را لازم می‌دانند. به گفته فقیه النووی در ختنه زنان واجب است پوست کوچکی که در نوک دستگاه جنسی زنان قرار دارد بریده شود. اگر چه لزوم ختنه زنان موضوعی بحث‌برانگیز بوده، ولی فقهای سنتی عموماً کاستن آنچه «امیال جنسی افراطی زنان» در نظر می‌گرفتند را لازم می‌دانستند. در سال ۱۹۹۷، هنگامی که تعدادی از علمای الازهر ادعا نمودند که ختنه زنان رسمی اسلامی است. این نظر با واکنش اکثر علما مواجه شد که نظر فوق را رد کردند. گروه مقابل اعتقاد داشتند که محمد، پیامبر مسلمانان، مردم را از این عمل نهی کرده و آن را سنتی فرعونی دانسته‌است.