احمد ابن دؤل قمی

معنی کلمه احمد ابن دؤل قمی در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
عالم و نویسنده ی شیعی. از زندگانی وی چیزی در دست نیست، اما از آثارش چنین برمی آید که مؤلفی والا و نویسنده ای پرکار بوده است.
عاملی برای وی 77 کتاب و استرآبادی 100 کتاب برشمرده است. از جمله آثار وی: «الحدائق»، در توحید که برای فرزندش، محمد بن احمد، نوشته؛ «الطبقات»؛ «التفسیر»؛ «المؤمن»؛ «الایضاح»؛ «السنن»؛ «التهذیب»؛ «التنبیه»؛ «العلل»؛ «الصلاة»؛ «الزکاة»؛ «الزیارات»؛ «الاخوان»؛ «الدلائل»؛ «التحذیر»؛ «الکمال»؛ «التنافس»؛ «العواصم»؛ «الطب»؛ «خصائص الاطعمة»؛ «الادویة».

جملاتی از کاربرد کلمه احمد ابن دؤل قمی

مردم این روستا از نژاد عرب و اهل سنت از شاخه حنبلی هستند یعنی از پیروان امام احمد ابن حنبل می‌باشند.

احمد ابن حنبل كه از پيشوايان اهل سنت است در كتاب خود بنام مسند احمد ج 5:347 از عبداللهابن بريده نقل كند كه گفت : من و پدرم نزد معاويه رفتيم ، بعد از صرف غذا، شرابآوردند، معاويه خورد، و به پدرم نيز تعارف كرد، پدرم گفت : از آن موقع كه پيامبر آنرا حرام نمود من آن را ننوشيده ام ، معاويه پاسخ داد: من زيباترين جوان قريش بودم 

آستانه محله بسیار کهن در مرکز شیراز که آرامگاه سید علاءالدین حسین فرزند موسی کاظم در آن قرار دارد و بعد از بارگاه احمد ابن موسی شاهچراغ مهم‌ترین زیارتگاه در شیراز است.
احمد ابن ابى طاهر در كتاب اخبارالملوك آورده است كه : وقتى معاويه صداى مؤ ذن را شنيدكه مى گويد: اشهد ان محمدا رسول الله ، گفت : مرحبا بر اين پدر! اى فرزند عبداللهتو همت بلندى داشتى ! راضى نشدى جز به اينكه اسم خود را كنار نام پروردگارجهانيان قرار دهى . (103)
نکتهٔ دیگر در مورد او رابط نیکویش با خاندان سامانی است که به دستور مأمون صورت گرفته بود. به طوریکه او نوح ابن اسد را حاکم سمرقند، احمد ابن اسد را حاکم فرغانه و یحیی بن اسد را به حکومت چاچ و استروشنه گماشته بود.
5 - احمد ابن شعيب نسائى كه صاحب يكى از صحاح ششگانهاهل سنت است ، زمانى به دمشق رفت ، در آنجا از او راجع بهفضائل معاويه درخواست كردند، او پاسخ داد: آيا معاويه راضى نيست كهمثل يك نفر آدم باشد، مى خواهد برتر شود، و در روايت ديگرى گفت : من براى معاويهفضيلتى نمى شناسم مگر اينكه پيامبر فرمود: خدا شكمش را سير نكند، مردم با شنيدناين كلمات ، او را زيردست و پا له كردند، به گونه اى كه وقتى او را با حالت مجروحبه بيرون شهر بردند، جان سپرد. (123)
سید علی‌اصغر دستغیب (زاده ۴ آذر ۱۳۲۴)، مجتهد و فقیه شیعه، تولیت آستان احمد ابن موسی (شاهچراغ) از ۱۴ اسفند ۱۳۹۲ تا ۶ تیر ۱۳۹۹ و از اعضای سابق مجلس خبرگان رهبری است. او از جمله کسانی است که سید روح‌الله خمینی در امور حسبیه و شرعیه به آن‌ها اجازه داد.
«امیر حمزه بابان در آن زمان شورشی را به پا کرد و توانست شهرهای دیار بکر عراق و حلب سوریه را تصرف کند و به همین خاطر سران ترک و عرب با هم یکی شده و با سپاهی بزرگ و نیرومند روانه به سوی میدان جنگ با امیر حمزه شدند که نتیجه‌ای را از این جنگ نگرفتند و مغلوب امیر حمزه شدند، تا این که پس از مدتی با مکر و نیرنگ توانستند حمدون بیگ سرلشکر امیر حمزه را با قدری پول بفریبند که این امر موجب شد خود و سپاهش را از دست بدهد. امیر حمزه که تنها می‌ماند به‌ناچار همراه با اندکی از فرماندهان خود از معرکه فرار کرد و در منطقهٔ مریوان بر روی کوه سه قلعه که اکنون به آن کوه امام می‌گویند مستقر شد. امیر حمزه پس از مستقر شدن در این کوه، سپاه و لشکری بزرگ و نیرومند را دوباره بازسازی می‌کند، همین‌طور بر روی این کوه و قله‌هایش چندین قلعه را بنا می‌کند و شورا و دژی محکم و مستحکم را تشکیل می‌دهد. در میان قلعه‌ها مسجدی را بنا می‌کند و شیخ احمد ابن الا نبار النعیمی را به عنوان پیشوا و امام جمعه و جماعت آن منسوب می‌کند و هم چنین دانشمند بزرگ و بلندپایه سید ابراهیم ملقب به کا بله را به استاد و مدرس آئین‌های بومی محلی مسجد منسوب می‌کند که کا بله در سال ۷۸۰ (هـ. ش) چشم از جهان فرو می‌بندد. امیر حمزه پس از ۲ سال با لشکری جدید و نیرومند دوباره لشکر کشی‌های خود را از سر می‌گیرد و تا منطقهٔ باغ و بگ را زیر سلطه خویش درمی‌آورد، اما در آن‌جا به دست افراد خائن که در اطراف او هستند جامی را که به سم آلوده کرده بودند از میان می‌رود.»
در ۸۷۲ میلادی احمد ابن طلون اولین آسایشگاه روانی را در قاهره برپا کرد.
وجود قلاع متعدد و مستحکم نشان دهندهٔ این موضوع است که شهرستان مریوان یکی از مناطق مهم ادوار کردنشینی بوده‌است. بعدها در کنار قلعهٔ مریوان بر روی «کوه امام» که مرکز حکومتی خاندان‌های حکومتی کردستان بوده‌است، به دستور امیر حمزه بابان مسجدی با آجرهای قرمز رنگ ساختند که به «مزگه‌وته سوره – (مسجد سرخ)» مشهور است. نام کوه امام از نام «شیخ احمد ابن الانبار النعیمی الحسنی» گرفته شده‌است که در قرن ۸ ه‍.ش) از طرف امیر حمزه بابان به پیشوا و امام جمعه و جماعت مسجد سرخ منسوب شده‌است.