اتمام حجت خدا با قوم ثمود

يزيد بن قيس ارحبى در جنگ صفّين ، مردم را به جهاد برمى انگيخت و مردم عراق را به جنگشاميان چنين تشويق مى نمود: (المسلم من سلم دينه و رايه )؛ مسلمان كسى است كه دين وانديشه اى سالم داشته باشد. به خدا قسم اين قوم نه براى تحكيم بنيادهاى دينى و نهبراى احياى عدالت و حق با ما مى جنگد؛ بلكه به خاطر دستيابى به دنيا با ما مىستيزد، تا سرانجام جبّار و حكمران شوند و اگر بر شما پيروز گردند - كه خداوند آنهارا پيروز و خوشحال نگرداند - به اطاعت از حكّامى وا مى دارند همچون سعيد، وليد وعبداللّه بن عامر سفيه . يكى از آنان كه اموال خدا و بيتالمال را غصب كرده بود، مى گفت : (گناهى بر من در صرف اينمال نيست )؛ گويا كه ارث پدرش به او رسيده است ! چگونه مسؤ وليت ندارد وحال آنكه اين مال ، مال خداست كه آن را خداوند از طريق شمشيرها و نيزه ها به ما بازگردانده است . اى بندگان خدا با قوم ستمكار كه به كتاب خدا حكم نمى كنند پيكار كنيدو در جنگ با آنان سرزنش هيچ ملامتگرى را به حساب نياوريد.

مسيحيان هنگامى كه در اين مراسم شركت مى كنند، باور دارند كه مسيح با جسم خود نزدآنان حاضر مى شود. همچنين باور دارند همان طور كه عهد خدا با قوم يهود توسط خونقربانيها بر كوه سينا استوار گرديد، به همان ترتيب ، عهد جديدى بين خدا و بشريتبه وسيله خون عيسى مسيح محكم و استوار شد.