اتمام حجت بر بنی اسرائیل

از جانب جعفر صادق نقل شده: پس هنگامی که عذاب بر بنی اسرائیل طولانی شد، به درگاه خدا چهل روز ناله و گریه کردند پس خداوند به موسی و هارون وحی کرد و امر نمود که آن‌ها را از فرعون نجات بدهند پس ۱۷۰ سال باقی‌مانده از ۴۰۰ سال عذاب را بر آنان بخشید.

هر چند که نامِ گبول در منابعِ تاریخی و جغرافیائی سده‌های نخستن اسلامی نیامده، اما در سدئه ۷ق/ ۱۳م یاقوت آن را روستائی در کنار دریاچۂ (نمکزار) حلب ذکر کرده‌است که دو رود ’’بطنان‘‘ و ’’ذهب‘‘ به آن فرومی ریختند. در آن رُوزگار از این رُوستا نمک فراوانی اِستخراج، و به دیگر نقاط شام و بعضی از نقاط جزیره صادر می‌شد. یاقوت درآمد حاصل از فروشِ نمک در گبول را سالانه ۱۲۰ هزار درهم آورده است. گبول سدئه ۷ق۱۳/م از اعمالِ حلب به‌شمار می‌رفته، و تحت ’’ سیطرئه ایوبیان‘‘ حلب بوده‌است. به گزارشِ برخی از منابع، قبایل ساکن در گبول در نیمئه دوم سدئه ۱۳ق۱۹/م، در رُوزگارِ ’’سلطۂ عثمانیان‘‘ بَر منطقه، از آنان نا فرمانی می‌کردند. غزی در اوائلِ سدئه ۱۴ق۲۰/م به گروهی از شاذلیها که در گبول زندگی می‌کردند، اشاره کرده‌است. به گزارش او در آنجا شخصی بوده‌است که متن تورات را پس از گم شدن آن، بر بنی اسرائیل قرائت کرد و هر ساله گروهی از یهودیان در آنجا اجتماع می‌کرده‌اند.

«هرکس نسبت به من گناه کرده، اسم او را محو خواهم کرد… من به موقع قوم را به خاطر این گناه مجازات خواهم کرد.» خداوند به خاطر پرستش بتی که هارون ساخته بود، بلای هولناکی بر بنی اسرائیل نازل کرد (خروج، ۳۲، آیات ۳۵–۳۳).