اتش پرستی

کافر از آتش پرستی رفت و آتش را نشاند بت پرستیّ من و سوز دل بریان همان

تو از سردی کنی آتش پرستی من از گرمی به طوفان داده هستی

وگر نه تو نه هشیاری نه مستی بمانی جاودان آتش پرستی

ببین رونق گه آتش پرستی گل افشان خس و خاشاک هستی

بمن ده که آتش بهستی زنم در دین آتش پرستی زنم

بت فایز گمانم کافرستی که با آتش پرستی کرده ای خو؟

به یادش سوختم بنیاد هستی شد اکنون پیشه ام آتش پرستی

مگر هشتاد سال آتش پرستی گرفته بود پیشه جَور و مستی

در مقابل روستا، صخره‌ای کنده کاری شده ، قرار داشت ،که مقابلش صاف بود مردم اهالی به علت رنگ زردش به آن « ساری پیر» ( پیر زرد رنگ ) می گفتند که برای حاجت گرفتن به آن نذر می نمودند. این پیر نیز به مرور زمان و به علت عدم توجه و احتمالاً کم لطفی بعضی‌ها تخریب شد. به نظر می رسد که آثاری از آتش پرستی و شاید زرتشتی در این صخره بود ، چرا که چراغ‌های زیادی در آن قرار داشت. و موقعیت آن بیشتر به معبد زرتشتان شبیه بود تا مسلمانان.اهالی بالاخص زنان ، در داخل آن چراغ روشن می نمودند تا حاجتشان را بگیرند. مقابل صاف این صخره سنگ اجازه نشستن را به اهالی می داد. از مقابل آن نیز یک نهر آبی رد می شد.

مگو پروانه زین مجنون مستی عجب دیوانه آتش پرستی

در آب افکند خویش آتش پرستی که تا در دین او ناید شکستی