اتش زدن خیمه گاه

معنی کلمه اتش زدن خیمه گاه در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آتش زدن خیمه گاه. روز عاشورا سپاه عمر بن سعد، بعد از آنکه به دستور شمر بن ذی الجوشن خیمه ها را غارت کردند، از خیمه ها بیرون آمدند، و آنها را به آتش کشیدند.
بعد از آنکه دشمنان به دستور شمر بن ذی الجوشن خیمه ها را غارت کردند، از خیمه ها بیرون آمدند،
ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۲۰.
موضوع دیگر، نجات عقبة بن سمعان از دست آن اشرار بود. عمر بن سعد، عُقبة بن سمعان (غلام رباب) را (که در کربلا حضور داشت) دستگیر کرد و به او گفت: تو کیستی؟ عقبة گفت: من برده هستم. از اینرو عمر سعد او را آزاد کرد.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۵۴.
۱. ↑ ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۲۰.
...

جملاتی از کاربرد کلمه اتش زدن خیمه گاه

مژده ای دل خیمه بیرون از جهان خواهم زدن خیمه بر بالای هفتم آسمان خواهم زدن
عصر عاشورا، تعزیه ای در بیرون از حسینیه اجرا می‌شود و آتش زدن خیمه‌ها به تصویر کشیده می‌شود
شبی در خدمتش بر آسمان، خواهم زدن خیمه چو جام پرده در جفت سماع خر گهی باشد
یکی از مراسمات جالب آنان مراسم شام غریبان امام حسین علیه السلام است آنان در این شب تمامی سیستم های صوتی را کنار می‌گذارند و به صورت سینه زنان از مسجد امام حسین علیه السلام به سمت مسجد دو طفلان مسلم حرکت میکنند و اشعاری  را  در وصف این شب میخوانند  و بر سینه می زنند و عزاداری خود را ادامه می دهند  و در مسیر با نمایش گهواره حضرت علی اصغر  و  همچنین آتش زدن خیمه ها فضای خارق العاده ای را ایجاد می‌کنند   بعد از آن به سر دیگ سمنو می‌روند و در کنار دیگ سمنو نیز علاوه بر راز و نیایش با خداوند عزاداری می کنند.