ابوبکر صدرالدین محمد بن ثابت خجندیان

معنی کلمه ابوبکر صدرالدین محمد بن ثابت خجندیان در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آل خُجَند،(خجندیان)، خاندانی از علمای شافعی و مشهور در سیاست، از نیمه دوم سده پنجم تا سده هفتم که اغلب در اصفهان بودند. نخستین فرد مشهور این خاندان، ابوبکر صدرالدین محمد بن ثابت بن حسن بود.
ابوبکر صدرالدین محمد بن ثابت بن حسن، او نخستین فرد مشهور آل خجند بود که در مرو به وعظ اشتغال داشت.
فعالیت های علمی
خواجه نظام الملک، وزیر معروف سلجوقیان (متوفی ۴۸۵)، شیفته کلام او شده و وی را از مرو به پایگاه فقهی و علمی اش، اصفهان، آورد و محمد بن ثابت منصب تدریس در نظامیه آن شهر را، که به نام وی صدریه خوانده شد، عهده دار گردید. او در اصفهان اعتبار بسیار کسب کرد و امامت شافعیان شهر به وی رسید. محمد بن ثابت فقه و حدیث را علاوه بر پدرش، از علمایی چون ابوالحسن علی بن احمد استرآبادی، عبدالصمد بن نصر عاصمی و ابوسهل احمد بن علی ابیوردی آموخته بود. محمد بن ثابت فقیهی مبرِّز بود و در علم مناظره، اصول، حدیث و وعظ تبحر داشت. نظام الملک همواره به زیارت او می رفت
ابن اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱۰، ص۳۶۶۳۶۷.
کتاب های روضةالمناظر و زواهرالدُرَر فی نقض جواهرالنظر از تألیفات اوست.
عبدالوهاب بن علی سبکی، طبقات الشافعیةالکبری، ج۴، ص۱۲۴ ۱۲۵.
...

جملاتی از کاربرد کلمه ابوبکر صدرالدین محمد بن ثابت خجندیان

صدرالدین محمد بن مجدالدین اسحق قونوی (زاده: ۶۰۷ هجری، ۱۲۷۲ میلادی – درگذشت: ۶۷۱ یا ۶۷۳ هجری، ۱۲۷۴ میلادی) ملقب به شیخ کبیر عارف، فقیه، محدث، مفسر و فیلسوف قرن هفتم هجری است. فرزند ناتنی و مرید ابن عربی بود. وی همچنین در ارتباط با مولوی و سعدالدین حمویه بود و با خواجه نصیرالدین طوسی و برخی دیگر از علما مکاتبه داشت.