ابوبکر بن ابوقحافه

معنی کلمه ابوبکر بن ابوقحافه در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] اَبوبَکْر بن ابی قُحافه (درگذشت ۱۳ق)، از صحابه پیامبر. او پس از درگذشت رسول خدا، به همراه تعداد دیگری از صحابه در سقیفه بنی ساعده گرد آمدند تا علی رغم وصیت رسول خدا درباره خلافت علی(ع)، دست به انتخاب خلیفه مسلمین بزنند. حاضران در سقیفه بنی ساعده، سرانجام با ابوبکر به عنوان خلیفه رسول خدا (ص) بیعت کردند. وی اولین خلیفه از خلفای راشدین از نگاه اهل سنت است. او در نخستین سال های ظهور اسلام در مکه، مسلمان شد و در دیدگاه مشهور تاریخ نویسان، در هنگام هجرت پیامبر به مدینه، با آن حضرت هم سفر بود و به همراه ایشان در غار ثور پنهان شد. در طول حکومت کوتاه او، حوادث بحث برانگیزی در تاریخ اسلام رخ داد؛ از جمله گرفتن فدک از حضرت زهرا (س)، جنگ های ردّه و شروع فتوحات.
ابوبکر بنابر برخی از روایات و قرائن (مدت عمر و تاریخ وفات وی)، دو سال و چند ماه پس از عام الفیل (احتمالا در ۵۰ قبل از هجرت/۵۷۳ م) در مکه زاده شد.

جملاتی از کاربرد کلمه ابوبکر بن ابوقحافه

شجاع الدین خورشید بن ابوبکر بن محمد بن خورشید (۵۸۰–۶۲۱) از امرای لر کوچک و بنیان‌گذار سلسله اتابکان بود. ولایت لر کوچک نامی است تاریخی برای استان‌های لرستان و ایلام امروزی. در سال ۵۸۰ ه‍.ق شجاع الدین خورشید یکی از روسای ایشان که از سرکردگان جنگروی شعبه سلبوری بود سلسله اتابکان لر کوچک را بنیان نهاد. آرامگاه وی در روستای شهنشاه، از توابع شهرستان خرم‌آباد قرار دارد.
مسجد ملک زوزن تنها بنای آجری به جای مانده از بقایای شهر تاریخی زوزن و یادمانی ارزشمند از شکوه و عظمت این منطقه است. نام بنا برگرفته از ملک معظم ابوبکر بن علی زوزنی بزرگ‌ترین حکمران این خطه و دومین مسجد تاریخ دار دوره خوارزمشاهیان است که به استناد کتیبه موجود در سال ۶۱۵ ه‍.ق و یک سال پس از آن در حال ساختمان بوده‌است. آنچه از معماری بنا باقی‌مانده، دو ایوان کوچک و بزرگ مقابل هم در اضلاع شرقی و غربی است که هسته بنای عظیمی بوده که به عنوان مسجد- مدرسه بنیان گردیده و به دلیل حملات سپاهیان مغول در ۶۱۷ ه‍.ق کار بنای آن نیمه تمام رها شده است. نمای ایوان شرقی دارای کتیبه خط کوفی و تزئینات آجر کاری با تلفیقی از کاشی فیروزه‌ای رنگ مزین به نقوش هندسی و دو ستون نمای تزئینی است. نمای ایوان غربی نیز آراسته به محرابی ساده و عناصر تزئینی ارزشمند نظیر آجرکاری و تلفیق آن با کاشی هندسی و گیاهی است. این بنا در ۶۶ کیلومتری جنوب غربی خواف در زوزن واقع است.
بیشتر عمر او مصادف با حکومت اتابکان فارس در شیراز و هم‌زمان با حمله مغول به ایران و سقوط بسیاری از حکومت‌های وقت مانند خوارزمشاهیان و عباسیان بود. البته سرزمین فارس، به دلیل تدابیر ابوبکر بن سعد، ششمین و معروف‌ترین اتابکان سَلغُری شیراز، از حملهٔ مغول در امان ماند. همچنین قرن ششم و هفتم هجری مصادف با اوج‌گیری تصوف در ایران بود و تأثیر این جریان فکری و فرهنگی در آثار سعدی، چشمگیر است. به نظر اغلب سعدی‌پژوهان، سعدی به تأثیر از آموزه‌های مذهب شافعی و اشعری، تقدیرگرا است. سعدی بیش از آن که تابع اخلاق به‌صورت مطلق و فلسفی آن باشد، مصلحت‌اندیش است و ازین‌رو در اصل، نمی‌تواند پیرو ثابت و بی‌چون‌وچرای قاعده‌ای باشد که احیاناً در جای دیگر آن را بیان کرده است. برخی از نوگرایان معاصر ایران آثار او را دور از اخلاق، ضدارزش، متناقض و ناهماهنگ توصیف کرده‌اند.
ابوبکر بن ابی‌صالح، وزیر غزنویان در قرن پنجم هجری (یازدهم میلادی) بود.
اسکندر بیگ ترکمان، حمدالله مستوفی، شرف‌خان بدلیسی، علی محمد ساکی، حمید ایزدپناه، ایرج کاظمی و نصرت لله میر از جمله تاریخ نگاران مشهور و معتبر ایران و لرستان، ابوبکر بن محمد را پدر شجاع‌الدین خورشید و نوربن‌الدین دانسته‌اند.