ابوالحسین عبد الغافر فارسی نیشابوری

معنی کلمه ابوالحسین عبد الغافر فارسی نیشابوری در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] «ابوالحسین عبد الغافر فارسی نیشابوری» (۴۵۱- ۵۲۹ ق)، از محدثین و فقها بوده است.
وی از ابواحمد، محمد بن عیسی بن عمرویه جلودی، «صحیح» مسلم و از ابوسلیمان خطابی، «غریب الحدیث» را استماع کرد و از بشر بن احمد اسفرایینی و چند تن دیگر حدیث شنید و خود حدود پنجاه سال حدیث گفت.نصر بن حسن تنکتی شاشی و ابو عبدالله حسین بن علی طبری و عبید الله بن ابوالقاسم قشیری و عبدالرحمان بن ابوعثمان صابونی و محمد بن فضل صاعدی فراوی و اسماعیل بن ابوبکر قاری و فاطمه بنت زعبل و دیگران از وی حدیث روایت کرده اند. «صحیح» مسلم را حسن بن احمد سمرقندی ، حدود سی مرتبه و ابوسعد بحیری حدود بیست مرتبه بر او قرائت کرده اند. نوه اش عبد الغافر بن اسماعیل فارسی نیشابوری، جد خود را مردی مورد اعتماد، صالح و دیندار معرفی کرده است. شیخ ابوالحسین فارسی در نیشابور درگذشت.
عناوین مرتبط
المختصر من کتاب السیاق لتاریخ نیسابور (کتاب) .
منبع
نرم افزار جغرافیای جهان اسلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.

جملاتی از کاربرد کلمه ابوالحسین عبد الغافر فارسی نیشابوری

عبد الغافر فارسی (به عربی: عبد الغافر ابن إسماعیل الفارسی النیسابوری) (تولد:۴۵۱ قمری-مرگ:۵۲۹ قمری) دانشمند علوم اسلامی محدث و نویسندهٔ ادیب ایرانی در سدهٔ پنجم و ششم هجری قمری بود.