ابوالحسن علی بهرامی سرخسی

معنی کلمه ابوالحسن علی بهرامی سرخسی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَهْرامی سَرَخْسی، ابوالحسن علی، شاعر و از استادان بزرگ شعر و ادب در عصر اول غزنوی است. وی از شاعران و استادان فنّ عروض در قرن پنجم بود.
دربارۀ دوران زندگی او اتفاق نظر وجود ندارد. نظامی عروضی از او در شمار شاعران نامدار آل ناصرالدین (سلسلۀ غزنوی) نام برده است. برخی منابع او را از معاصران ناصرالدین سبکتگین (د ۳۸۷ق/۹۹۷م) دانسته اند. هدایت نیز با این که او را معاصر سبکتگین دانسته، وفات او را در ۵۰۰ق/۱۱۰۷م نوشته است. قزوینی و فروزانفر به این خطای آشکار اشاره کرده اند و این قول را پذیرفتنی نمی دانند. امین احمد رازی او را معاصر سلطان محمود غزنوی دانسته است.
بهرامی در منابع
لغت فرس، کهن ترین مأخذی است که از بهرامی نام برده، و در ذیل برخی لغات به ابیات او استشهاد کرده است. شمس قیس رازی در المعجم ضمن نقل دوبیت از بهرامی، آن را از دیدگاه علم بیان و نیز علم قافیه نقد کرده است؛ اما عوفی و هدایت مهارت او را در شاعری ستوده اند. اشعار او همانند سروده های بیش تر پیشینیان از میان رفته است آنچه امروزه در دسترس است، منحصر به ابیات پراکنده ای است که در برخی تذکره ها و فرهنگ نامه های کهن نظیر لغت فرس، صحاح الفرس، فرهنگ مجموعة الفرس و فرهنگ جهانگیری برجای مانده است. اشعار باقی ماندۀ بهرامی شامل قصاید، غزلیات و قطعات است و نشان دهندۀ تأثیر پذیری بسیار او از سبک و ویژگی های شعر عهد سامانی است.
تسلط بر فنون مختلف
بهرامی افزون بر مهارت و تسلط بر فنون سخن و صنعت شعر، در فن عروض و قافیه نیز سرآمد زمان بود. شمس قیس رازی او را در شمار عروضیان عجم یاد می کند و در ابداع دوایر مجهول و بحور بیست و یک گانۀ مستحدث دخیل می داند. و به بیان شواهدی از غایة العروضین پرداخته است.
تألیفات
...

جملاتی از کاربرد کلمه ابوالحسن علی بهرامی سرخسی

تنها نخواهم‌ماند، عنوان آلبومی از کیهان کلهر است. این اثر حاصل بداهه‌نوازی شاه‌کمان کیهان کلهر با سنتوربم علی بهرامی فرد است. این آلبوم در سال ۱۳۸۹ ضبط و در سال ۱۳۹۱ منتشر شده‌است. این اثر جزو انتزاعی‌ترین آثار کلهر است، اما با این وجود با اقبال بی‌نظیر از سوی مخاطبان روبرو شد و حتی در سال ۲۰۱۲ جزو پرفروش‌ترین آلبوم‌های سایت آیتونز قرار گرفت.
علی با سپاهش به بصره رسید و در منطقه زاویه در شمال بصره اقامت کرد. وی طی سه روز کوشید باب مذاکرات با طلحه و زبیر و عایشه را باز کند و فرستادگانی نظیر عبدالله بن عباس و صعصعه بن صوحان را با نامه نزد آنان فرستاد. اما، آنان بر موضع خود پافشاری کردند. علی بهرامیان می‌گوید که عایشه بر وسعت بیشتر سرزمین‌های تحت تصرف مخالفان نسبت به آنچه علی بر آن حکومت دارد، تأکید می‌کند و به ابن‌عباس می‌گوید که میان آن‌ها و علی جز شمشیر داوری نخواهد بود. در روز نبرد یا پیش از آن، علی شخصاً با طلحه و زبیر گفت‌وگو کرد و آنان را از جنگ برحذر داشت. علی خاطره‌ای از محمد را به یاد زبیر آورد که پیش‌گویی کرده بود زبیر به ناحق با علی خواهد جنگید و این موضوع باعث تزلزل زبیر شد. روایات در خصوص واکنش زبیر اختلاف دارند. برخی می‌گویند، وی سپس میدان جنگ را ترک کرد و برخی دیگر می‌گویند، عایشه و پسرش، عبدالله، او را به ادامه جنگ برانگیختند. طبق برخی اخبار، گویا، وی در ابتدای جنگ حاضر بوده و حتی با عمار یاسر نبردی تن به تن داشته که آن را نیمه کاره رها کرده‌است.
عایشه، طلحه و زبیر به همراه ۶۰۰ یا ۷۰۰ سوار راهی بصره شدند و بر طبق نقل طبری در آخرین روز ربیع‌الثانی عازم شدند. علی بهرامیان تعداد سپاه جمل را در این زمان ۶۰۰ تا ۹۰۰ نفر تخمین می‌زند و به روایت دیگر ۳۰۰۰ نفر بوده‌است. ویلفرد مادلونگ تخمین می‌زند که این سه تن، تقریباً چهار ماه پس از خلافت علی در ربیع‌الثانی ۳۶ هجری مصادف با اکتبر ۶۵۶ میلادی، به همراه حامیانشان، مکه را به سمت عراق ترک کردند. پس از طی یک منزل از مکه، برخی از افراد از سپاه جمل جدا شدند. مغیره بن شعبه به همراه افراد قبیله ثقیف بازگشت. همچنین، سعید بن عاص به مروان بن حکم گفت، آن‌ها که خون عثمان را ریخته‌اند بر پشت شتران نشسته‌اند، آن‌ها را بکشید و خود را به کشتن مدهید و خود به مکه برگشت.
عایشه، همسر محمد پیامبر اسلام، در مکه در حال تکمیل مراسم حج عمره بود که اخبار قتل عثمان را شنید. در راه بازگشت نیز متوجه انتخاب علی به عنوان خلیفه جدید شد. عایشه بدون آنکه نیت خود را آشکار کند، به مکه بازگشت و در نزدیکی خانه کعبه، سخنرانی آتشینی کرد و شورشیان را مسئول قتل عثمان دانست و خواستار مجازات عاملان این قضیه شد. وی بیان داشت که عثمان مظلومانه کشته شده و در این باب به آیاتی از قرآن [ب] اشاره نمود. عایشه خون‌خواهی از عثمان را فریضه‌ای واجب دانست و خواستار اعمال حد شرعی بر قاتلینش شد. در منابع، به علت اینکه عایشه پیشتر یکی از مخالفان عثمان بوده، به عنوان دلیلی برای مردود دانستن حق او بر خونخواهی عثمان استفاده شده‌است. اما، لئورا وچا ولیری معتقد است که وی نتوانست از خونخواهی قتل عثمان چشم پوشی کند و سخنانی شاخص در این زمینه از وی بیان شده‌است. خصوصاً، عایشه نمی‌توانست علی را که دشمنی دیرینه‌ای با وی داشت، به عنوان خلیفه تحمل کند. به نوشته رابرت گلیو و پوناوالا کینه عایشه نسبت به علی از واقعه افک در زمان حیات محمد نشئت می‌گرفت، که به نوشته سیره نویسان، وقتی برخی به عایشه تهمت زدند، علی به محمد پیشنهاد کرد عایشه را طلاق دهد. محمدحسین طباطبایی، این روایت که توسط اهل سنت نقل شده‌است، را نزد شیعه معتبر نمی‌داند. علی بهرامیان نیز می‌نویسد در منابع تاریخی در سیر حوادث نبرد جمل هیچ اشاره‌ای به ماجرای افک یا مشابه آن نشده‌است و روایات مرتبط با آن نیز دچار تناقض است. اما در ماجرای تحریم در قرآن، علی به عنوان حامی محمد، در برابر عایشه و حفصه قرار گرفته‌است، که مورد قبول شیعه و سنی می‌باشد.
وی فرزند الله‌وردی و از نوادگان سید ابدال‌بگ فرزند سید محمدبگ از جمله الحق های یارستان بوده است. او در قرن سیزدهم از ارومیه به روستای پیرسراب خدا بنده لو از توابع شهرستان صحنه استان کرمانشاه مهاجرت نموده است. ملک حسین و امید علی بهرامی