ابراهیم بن حسن بن یزداد اصفهانی

اين بزرگواران (ستارگان پراكنده در زمينند) كه هر يك در گوشه اى جان به غربتسپردند و تن بلا كشيده را يا گلگون از خون ، يا مسموم از زهر به خاك تيره تسليمكرده اند و چه بسيارند از اين مظلومان هميشه تاريخ . يكى از اين ستارگان امامزاده احمدبن عباس بن حسن بن عبيدالله بى ابوالفضل العباس عليه السلام است كه ساليانمتمادى محل دفن او بر ما پوشيده بود و ما دلخوش و اميدوار به عنايات و كرامات بقعه وضريح و قبر غريبى بوديم كه درگوشه روستا مانند چراغى نورانى كه گردغبار غماو را پوشانده بود و از نام و نشان و حسب و نسب شريفش ما را خبرى نبود. فقط ساليانمتمادى و نسل هاى گذشته و حال ده ها و صدها بار كرامت و عنايت از وجودش ‍ ديده اند كههنوز بر لوح سينه عاشقان منقوش است .

قتل ابومسلم دل ایرانیان را به تنگ آورد و باعث به وجود آمدن نهضت‌های در ایران برای خون‌خواهی ابومسلم شد ازجمله شورش سنباد گبر که از دوستان ابومسلم بود، مورخان او را اهل نیشابور خوانده‌اند، خلیفه توانست پس از ۷۰ روز شورش سنباده گبر را سرکوب کند. آشوب دیگری این بار در مقر خلافت که در آن زمان هاشمیه بود به وقوع پیوست و علت آن این بود که منصور دویست تن از اعضاء فرقه راوندیه را حبس کرد اعضا این فرقه به ابومسلم علاقه فراوانی داشتند، منصور خود به همراه تعدادی از لشگریانش توانست این شورش را سرکوب کند. واقعه دیگر خونبار دوران خلافت منصور قتل محمد و ابراهیم فرزندان عبدالله بن حسن بن حسن است، محمد بن عبدالله را شیعیان المهدی و نفس زکیه می‌نامیدند. منصور برای خلافت و تاج و تخت از هیچ خون‌ریزی آباء نداشت حتی از کشتن خویشاوندان خود.

شيخ جمال الدين عبدالرحيم بن حسن بن على اسنوى ، فقيه شافعى ، صاحب تصانيف كثيرهمعروفه ، در طبقات فقهاى شافعيه گفته ، بعد از ذكر او به نحو مذكور، كه او امامبارع بود در فقه و خلاف و عارف بود بهاصول فقه و كلام .

واردين به زبيد از اولاد عباس بن على عليهاالسلام ، از جمله برخى از فرزندان عبيداللهبن حسين بن عبيدالله بن عباس اولاد ابى عبدالله محمد تاتور (155) فرزند حسن اصغرپسر على بن عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام مى باشند.

ابوعلی محمد بن حسن بن هیثم بصری به اختصار ابن هیثم (۳۵۴–۴۳۰) ریاضی‌دان، اخترشناس و فیزیک‌دان عرب در دوران طلایی اسلام بود. از او به عنوان «پدر نورشناسی مدرن» یاد می‌شود. او مشارکت عمده‌ای در اصول نورشناسی و بینایی داشته است. تأثیرگذارترین اثر او یعنی المناظر (زبان عربی: کتاب المناظر، کتاب نورشناسی) در طول سال‌های ۱۰۱۱–۱۰۲۱ میلادی نوشته شده است. او همچنین دربارهٔ فلسفه، الهیات و پزشکی نیز نوشته است.

ديگر از واردين به بردعه برخى از اولاد قاسم (107) بن حمزه بن حسن بن عبيداللهبن عباس بن على بن ابيطالب عليه السلام مى باشند.

هو شرفشاه بن عبّاد بن ابى الفتوح محمّد بن ابىالفضل حسين بن على بن حسين بن حسن بن قاسم بن بطحانى و از اولاد اوست سيّد عالمفاضل مصنّف جليل مجد الدين عبّاد بن احمد بناسماعيل بن على بن حسن بن شرفشاه مذكور قضاوت اصفهان با او بود در عهد سلطاناولجايتو محمّد بن ارغون .

ذكر حال داعى كبير امير حسن بن زيد بن محمّد بناسماعيل بن حسن بن زيد بن الحسن بن على بن ابى طالب ع

از سال 170 تا سال 312 هجرى ، بيدادگرى هاى عباسيان با فرزندان على عليهالسلام ، شيعيان آن روز را واداشت تا به رهبرى حسين بن على بن حسن بن حسن بن على بنابيطالب عليهم السلام در شهر مقدس ‍ مدينه دست به شورش زدند، و گروهى از خاندانرسول خدا (صلى الله عليه و آله ) مانند: ادريس و يحيى و سيلمان ، فرزندان عبدالله بنحسن با شورشيان هم آهنگ شدند و طولى نكشيد كه اين نهضت گسترش يافت و گروهبسيارى گرد وى جمع شدند و با حسين بن على بن حسن دست بيعت دادند. حسين از مدينهپس از يازده روز به طرف مكه رهسپار گرديد و در (فخ ) كه در سه ميلى مكه واقعبود با سپاهيان عباسيان برخورد و جنگ شديدى رخ داد، و حسين به شهادت رسيد و جمعىاز خاندان او نيز به نحو فجيعى به شهادت رسيدند. شهادت حسين و يارانش چنان رقتانگيز و دلخراش بود كه تاريخ نگاران گفته اند: پس از واقعه جانگداز كربلا، حادثهاى رقت بارتر از (واقعه فخ ) ديده نشده است .

1. برخى از اولاد عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام