فانی اصفهانی

معنی کلمه فانی اصفهانی در لغت نامه دهخدا

فانی اصفهانی. [ی ِ اِ ف َ ] ( اِخ ) آقا سیدرضا، خلف صدق جناب میر فاضل هندوستانی آباء و اجدادش همه سادات عالی درجات و فضلای ستوده حالات بوده اند. والدش میر فاضل به ایران توجه فرموده و در دارالسلطنه اصفهان توطن نموده است. شجره سلسله سیادتش به بیست واسطه کمابیش به ابراهیم بن امام موسی الکاظم می پیوندد. سیدرضا پس از تحصیل علوم ظاهری به تصفیه نفس و سلوک پرداخته و رشته صحبت از میر و ملوک قطع ساخته ، به ریاضت شرعیه و عبادات قلبیه کوشیده و باده ذوق و حال نوشیده ، به مراتب عالی فایض شد. گویند از صحبت اهل دنیا رسته و با اصحاب حال پیوسته بود و گاهی فکر شعری مینمود و غزلی یا مثنویی موزون میفرمود. فقیر [ رضاقلی هدایت ] اشعار او را مرتب و مدون نموده ، دیباچه ای مختصر بر دیوان اونگاشته است. ( از ریاض العارفین چ سنگی صص 273-274 ).

معنی کلمه فانی اصفهانی در فرهنگ فارسی

آقا سید رضا خلف صدق جناب میرفاضل هندوستانی آبائ و اجدادش همه سادات عالی و درجات و فضلای ستوده حالات بوده اند .

جملاتی از کاربرد کلمه فانی اصفهانی

از استادان او در فقه و اصول و رجال می‌توان به سید ابوالقاسم خویی، محمد علی اراکی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، مرتضی حائری، فانی اصفهانی، حسینعلی منتظری، محمدتقی بهجت، و جواد تبریزی اشاره کرد.
او در نجف به درس علمایی چون محمدحسین موحد نجف آبادی، کاظم تبریزی، حاج شیخ نصرالله شاه آبادی، صدرا بادکوبه‌ای، سید عبدالاعلی سبزواری و علی آزاد قزوینی رفت. در حوزه علمیه قم نیز در درس خارج فقه و اصول محمد علی اراکی، میرزاهاشم آملی، سید علی علامه فانی اصفهانی و سید محمدرضاگلپایگانی رفت و در دروس فلسفه رضا صدر و محمد محمدی گیلانی حاضر شد.