غیرتمندی

در سال ۱۹۸۶ مان اولین کسی بود که برایان کاکس را در شخصیت هانیبال لِکتِر در فیلم «شکارچی انسان» به نمایش گذاشت. در مقدمه DVD «شکارچی انسان» ویلیام پترسون توضیح می‌دهد که به دلیل دقت و توجه بیش از حد مان بر کارهایش ساخت این فیلم چندین سال به طول انجامیده است. در سال ۱۹۹۲ فیلم اقتباسی او از کتاب فنیمور کوپر با نام «آخرین بازمانده موهیکان ها» با اقبال عمومی روبرو شد. مان در این فیلم با همکاری فیلم‌نامه‌نویس کریستوفر کرو توانسته فضایی ایجاد کند که در آن ستمگری، غیرتمندی، دلخستگی، انتقام جویی و غرور موجود در جامعه سرخپوستی را به خوبی نمایش دهد. بزرگ‌ترین موفقیت وی در نزد منتقدان در دهه ۱۹۹۰ با دو فیلم «مخمصه»(۱۹۹۵) و «نفوذی» (۱۹۹۹) بود. در فیلم «مخمصه» رابرت دنیرو و آل پاچینو و در «خودی» راسل کرو نقش‌های اصلی را بر عهده داشتند.

با آتش سوزی در کلبه ای روستای مرد خانواده می میرد و زن و شوهری شهری یکی از فرزندان روستایی به نام محمود را به شهر می برند و بزرگ می کنند. مادر خانواده فرزند دیگرش جعفر را بزرگ می کند. سال ها بعد جعفر روستایی غیرتمندی است که دل در گروه لیلا، دختر مرادخان بسته است. از سوی دیگر جهانگیرخان، فرزند قلی خان، کدخدای ده بالا، در صدد اغفال لیلا است. در این اثنا یک سپاهی بهداشت به نام محمود وارد روستا می شود و…

یکی از سنت‌ها می‌گوید که این از این ایده ناشی می‌شود که وقتی عیسی مسیح آخرین نفس خود را می‌کشد، میله‌ای که پاهای او به آن میخ زده بودند شکست و به این ترتیب به پهلو کج شد. روایت دیگری بر این است که میله کج نشان‌دهنده دزد توبه کننده و دزد غیرتمندی است که با مسیح مصلوب شده‌اند، کسی که در سمت راست عیسی توبه کرده و قیام می‌کند تا با خدا در بهشت باشد، و یکی در سمت چپ او به هادس سقوط کرده و از او جدا شده است. خداوند. به این ترتیب بیننده را به یاد آخرین قضاوت نیز می‌اندازد. توضیح دیگری در مورد میله متقاطع مایل نشان‌دهنده صلیب سالتایر است، زیرا سنت باورمند است که رسول سنت اندرو مسیحیت را به سرزمین‌های شمال و غرب دریای سیاه معرفی کرد: اوکراین، روسیه، بلاروس، مولداوی و رومانی امروزی.

در مجموع با استناد به شاهنامه از جمله ویژگی‌های قوم بلوچ که همراه کوچ آمده است روحیه آمادگی برای دفاع به موقع از مرزهای جغرافیایی و فرهنگی و تمامیت ارضی ایران است همچنین مقاومت و سرسختی در مقابل خشونت و بی عدالتی قدرت مرکزی. درحالی که همین مردم زمانی که از حکومت‌ها روی خوش می‌دیدند و در وفاداری و سامان دادن به سرزمین و فداکاری که از وطن سخت می‌کوشیدند. درشاهنامه کاربرد قوم بلوچ همواره با قوم کوچ است که با تأمل در کیفیت کاربرد آن روشن می‌گردد که معمولا بلوچ به صورت مجاز توسعه‌ای شامل هردو قوم می‌شود و آنجا که میان کوچ و بلوچ قایل به تفکیک شده‌است منظور از کوچ را همچون دیگر متون کهن اقوام کوه نشین و بلوچ را صحرا نشین می‌داند. از جمله ویژگی‌های برجسته قوم کوچ و بلوچ در شاهنامه همواره مسلح و تمام پوشیده بودن (اشاره به پارسایی) غیرتمندی نسبت به سرزمین و اب و خاک و حفظ سرحدات دربرابر تجاوز بیگانگان است

در کتاب دربارهٔ زنان آمده‌است: وقتی در مجالس فیه ما فیه خاطر نشان می‌کرد که در آنچه به رفتار با زنان مربوط است «غیرت را ترک کن اگر چه وصف رجال است ولیکن بدین وصف نیکو وصف‌های بد در تو می‌آیند» از رسم رایج عصر که زن را به بهانه ئ غیرتمندی در حرم خانه‌ها محبوس می‌داشتند انتقاد می‌کرد و به دستاویز حدیث «الانسان حریص علی ما منع» موجب تشدید رغبت در بین زن و مرد نشان می‌داد و تأکید می‌کرد که ترک اعتماد بر زن در این زمینه آنچه را مرد اصلاح می‌پندارد به افساد تبدیل می‌کند. مولانا می‌پنداشت برای اهل دل زنی که در چادر می‌رود وقتی روی پوشیده نیست کمتر مایه ئ تشویش و فتنه است با این حال برای آن‌ها که اهل نفس هستند و هنوز از هوس‌ها پاک نشده‌اند نباشند بیشتر مایه ئ ایمنی از فتنه است. این اقوال که با رسم اهل عصر به‌شدت تفاوت داشت. نمونه‌ای از اعتقاد او به ترک تعصب‌هایی بود که آنها نیز با اهل عصر تفاوت داشت. در مورد زنان وی حتی برای آنها مجالس سماع و وعظ خاص بر پا می‌کرد و هفته‌ای یک بار در خانه‌ی امین الدین میکائیل نایب السلطنه آن‌ها را با لطایف معارف آشنا می‌کرد. حتی با آن‌ها نماز می‌خواند و در حضور آنها آیین سماع برگزار می‌کرد.