عیون المعجزات

معنی کلمه عیون المعجزات در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] کتاب عیون المعجزات از آثاری است که در ادامه تلاش برخی از امامیه برای اثبات امامت ائمه اطهار علیهم السلام، از راه معجزات، در اوایل قرن پنجم هجری نگاشته شده است.
این اثر به علل مختلفی همچون مضامین روایات آن و نیز شخصیت غیرمعروف نویسنده تا قرن دوازدهم مورد بی توجهی محافل امامیه قرار گرفته بود؛ اما در این قرن و با رشد اخباری گری و توجه عامیانه اخباریان به این نوع رویکرد، این کتاب به سرعت جای خود را در مجامع اخباری و در کتاب هایی همچون بحارالانوار علامه مجلسی، اثبات الهدایت شیخ حر عاملی و مدینة المعاجز سید هاشم بحرانی باز کرده و پس از آن به سرعت، به رشد جایگاه خود ادامه داد؛ به گونه ای که نویسنده خود را ـ که شخصیتی مجهول بوده ـ به مقام فقیه و جلیل القدر ارتقاء داد.
بررسی این اثر، علاوه بر کمک به شناخت برخی از باورهای عامیانه در مورد ائمه علیهم السلام در قرن پنجم، می تواند در آگاهی از برخی از جریانات امامیه در مناطق دور از مراکز تشیع مفید افتد.
همچنین، بررسی اسناد و منابع این اثر ـ که بی بهره از آثار بزرگان مکتب قم، همانند شیخ صدوق و مکتب بغداد، همانند شیخ مفید رحمه اله است ـ می تواند این نکته را به اثبات برساند که جریانی که نویسنده این کتاب نماینده آن است، جریان سومی در امامیه بوده که مسیری جدا از مکتب نقل گرای قم و عقل گرای بغداد را برگزیده است.
علوم حدیث: زمستان 1385، صفحه 156-168.
[ویکی نور] این کتاب نوشته یکی از محدثان غیر مشهور قرن پنجم هجری، حسین بن عبدالوهاب است که در باره معجزات و کرامات ائمه اطهار(علیهم السلام) سخن گفته است.
عیون المعجزات روایات کرامات ائمه را به ترتیب هر امام نقل کرده اما تقسیم بندی خاصی برای آن قرار نداده است.
با وجود قدمت این اثر، تا قرن دوازدهم شناخته شده نبود و نخستین منابعی که از آن نقل کرده اند بحار الانوار و اثبات الهداة و منابع معجزه نگاری است.
کتاب در بیان روایات معجزه و کرامات از منابع معتبر و غیر معتبر بهره برده و گاه مطالبی غلو آمیز را نقل می کند.
انگیزه مؤلف از تألیف کتاب، اثبات امامت ائمه و عظمت حضرت زهرا(س) است.
[ویکی فقه] عیون المعجزات (کتاب). این کتاب نوشته یکی از محدثان غیر مشهور قرن پنجم هجری، حسین بن عبد الوهاب است که در باره معجزات و کرامات ائمه اطهار علیهم السّلام سخن گفته است.
عیون المعجزات روایات کرامات ائمه را به ترتیب هر امام نقل کرده اما تقسیم بندی خاصی برای آن قرار نداده است.با وجود قدمت این اثر، تا قرن دوازدهم شناخته شده نبود و نخستین منابعی که از آن نقل کرده اند بحار الانوار و اثبات الهداة و منابع معجزه نگاری است.کتاب در بیان روایات معجزه و کرامات از منابع معتبر و غیر معتبر بهره برده و گاه مطالبی غلو آمیز را نقل می کند.انگیزه مؤلف از تالیف کتاب، اثبات امامت ائمه و عظمت حضرت زهرا سلام الله علیهم است.مؤلف به راویان اشاره کرده لیکن مقید به ذکر سلسله اسناد در همه روایات نیست.روایاتی که در این کتاب آمده در آثاری چون کافی، بصائر الدرجات، الهدایة الکبری و دیگر آثار شیعیان یافت می شود هر چند برخی روایات نیز سابقه ای ندارد و پیش از آن شهرت نداشته است.گاهی این کتاب را به اشتباه و به دلیل ناشناخته بودن مؤلف به سید مرتضی نسبت داده اند.
[ویکی شیعه] عیون المعجزات (کتاب). عُیونُ المُعجزات اثر حسین بن عبدالوهاب، محدث غیرمشهور قرن پنجم هجری است که درباره معجزات و کرامات ائمه اطهار (ع) سخن گفته است. برخی این کتاب را به دلیل ناشناخته بودن مؤلف به سید مرتضی نسبت داده اند.
حسین بن عبدالوهاب از علما و محدثان قرن پنجم هجری است که افندی در ریاض العلماء از وی یاد کرده و او را به عنوان عالمی جلیل و آگاه به اخبار و ناقد حدیث و همچنین فقیه و شاعر ستوده است. البته در قرون اولیه از وی در فهرست ها و کتب رجال یاد نشده و شهرت نداشته است.
مؤلف با مشاهده کتاب « بصائر الدرجات فی تنزیه النبوات » که حاوی فضائل بسیار درباره پیامبران بود تصمیم گرفت آن را مختصر نماید تا خواندن آن برای افراد آسان گردد. همچنین از آنجا که کتاب، مختص انبیای الهی بود قصد کرد معجرات ائمه معصومین را به آن بیفزاید. کوتاه سخن آنکه، انگیزه مؤلف از تالیف این کتاب، اثبات امامت ائمه اطهار است.

جملاتی از کاربرد کلمه عیون المعجزات

بنا به نوشته عیون المعجزات: «اسم مادر امام علیه‌السلام ، بر اساس آنچه محدّثان بیان نموده‌اند، «سلیل» است...»