معنی کلمه عکره در لغت نامه دهخدا
عکرة. [ ع َ ک َ رَ ] ( ع اِ ) پاره ای از گله شتران ، یا شتر گله از پنجاه تا صد، و یا از پنجاه تا شصت و هفتاد. ( ازمنتهی الارب ). گروهی از شتران ، و گویند گله بزرگ از آنها. ( از اقرب الموارد ). || بن زبان. ج ، عَکَر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || وقعوا فی عکرة؛ در اختلاط امر. ( از اقرب الموارد ).