معنی کلمه عوق در لغت نامه دهخدا
عوق. [ ع َ ] ( ع ص ) مرد بی خیر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). مردی که در او خیری نباشد. ( از اقرب الموارد ). || آنکه از خیر بازدارد مردم را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). بازدارنده از خیر. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) خم وادی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). پیچ و خم دره و وادی. ( از اقرب الموارد ). || زمانه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). زمانه و دهر. ( ناظم الاطباء ): لایکون ذلک آخر عوق ؛ آن آخر زمانه نباشد. || عائق و مانع: عاقنی عوق ؛ بازداشت مرا عائق و مانعی. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). ج ، أعواق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
عوق. [ ع َ ] ( اِخ ) موضعی است در حجاز، و برخی آن را به ضم «ع » خوانده اند، وبعضی دیگر ضم آن را غلط دانند. و عُوَق بر وزن «صُرَد» نیز خوانده شده است. ( از منتهی الارب ). زمینی است در دیار غطفان بین نجد و خیبر. ( از معجم البلدان ).
عوق. [ ع َ وَ ] ( ع اِمص ) گرسنگی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). جوع. ( از اقرب الموارد ).
عوق. [ ع َ وَ ] ( اِخ ) بطنی است از عبدقیس. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). از آن بطن است منذربن مالک و محمدبن سنان عوفی. ( از منتهی الارب ).
عوق. [ ع َ وِ ] ( ع ص ) بازدارنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بازدارنده از خیر و ممانعت کننده. ( ناظم الاطباء ). || مرد درنگ کننده. ( از اقرب الموارد ). عِوَق. ( اقرب الموارد ). || رجل عوق لَوِق ؛ مرد گول شرمگین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مرد گول و احمق و شرمگین. ( ناظم الاطباء ). || مرد گرسنه. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).