علی بن یقطین

یونس بن عبدالرحمن قمی که آزاد شده علی بن یقطین بوده است؛ از اصحاب و شاگردان ویژه امامان شیعه دوازده امامی است که در راستای مبارزه با جریان واقفیه تلاش‌های بسیاری داشت. وی، جعفر صادق را درک کرده بود، اما از او نقل روایت نکرده‌است. پس از جعفر صادق، موسی کاظم و علی بن موسی نیز درک کرده و از آنان نقل روایت داشته است. وی را مولی آل یقطین خوانده اند و به ابومحمد، مکنی بوده است. در سال ولادت او اختلاف است ولی همگی اتفاق دارند که در دوران حکومت عبدالملک به دنیا آمده است. وی به سال ۲۰۸ ه.ق از دنیا رفت و در مدینه به خاک سپرده شد.

از ماجرای سعایت از علی بن یقطین، به‌عنوان یکی دیگر از کرامات موسی کاظم یاد می‌کنند. علی بن یقطین که از وزرای هارون و از شیعیان کاظم بوده‌است، روزی لَبّادهٔ نفیسی از هارون به‌عنوان هدیه دریافت می‌دارد و آن را برای موسی کاظم می‌فرستد. هفت ماه بعد شخصی آن لباده را به‌همراه نامه‌ای از موسی کاظم برایش می‌آورد. محتوای نامه این بوده‌است: «یا علی! اینک وقتی است که تو به آن لباده نیاز داری!» در همین وقت خدمتکارِ هارون از راه می‌رسد و خبر می‌دهد خلیفه او را احضار کرده‌است. علی وقتی نزد خلیفه می‌رود مطلع می‌شود که شخصی با اطلاع از ارادتِ علی بن یقطین به کاظم و بخشش آن لباده به او، از او — علی بن یقطین — سعایت کرده‌است. علی که حالا آن لباده را در خانه دارد، موفق می‌شود از این اتهام جان سالم به‌در ببرد.