معنی کلمه علکه در لغت نامه دهخدا
علکة. [ ع َ ل ِک َ ] ( ع اِ ) ریه مانندی که شتر وقت مستی از دهان برآرد. ( منتهی الارب ). شقشقه. ( اقرب الموارد ). || زمین نزدیک آب. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
علکه
علکة. [ ع َ ل ِک َ ] ( ع اِ ) ریه مانندی که شتر وقت مستی از دهان برآرد. ( منتهی الارب ). شقشقه. ( اقرب الموارد ). || زمین نزدیک آب. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
جملاتی از کاربرد کلمه علکه
طایفه علکه: هوز خاطره، هوز کُل کُل، هوز لێوەل، هوز علیمراد وزکور، هوز زنگی ون و...