طول همدوسی

مقطع نگاری همدوسی اپتیکی (OCT) فرایند تحقیقی در نور با طول همدوسی کم، با استفاده از تداخل برای اندازه‌گیری فاصله در پراکندگی مواد مورد استفاده قرار می‌گیرد. جسم تحت بررسی به صورت نقطه به نقطه اسکن داده می‌شود. کاربرد اصلی آن‌ها در پزشکی است.

با استفاده از مفهوم همدوسی در نور و تعریف کمیت طول همدوسی برای چشمه‌های نور مقدار این کمیت برای نور تک فام آرمانی بی‌نهایت است در حالی که چشمه‌های طبیعی دارای طول همدوسی محدود هستند مثلاً لیزرهای تجارتی با نام لیزرپوینتر که در آن‌ها از یک لیزر دیود استفاده شده و در آن‌ها کیفیت نور مطرح نیست دارای کمترین طول همدوسی در قیاس با انواع دیگر لیزر هستند و شاید نهایتاً از چندین متر تجاوز نکنند و این در حالیست که طول همدوسی لامپهای معمولی در مرز چندین ده میکرومتر تا حداکثر یک میلی‌متر قرارمی گیرد برای نور خالص سفید خورشید این طول در مرتبه طول موج نور مرئی باقی می‌ماند. البته اینجا لازم است ذکر شود که مفهوم همدوسی نور فراگیرتراز تک فام بودن نور است و بحث جداگانه‌ای را در جای خود طلب می‌کند.

ایدهٔ اصلی هولوگرافی در سال ۱۹۴۸ توسط D. Gabor ارائه شد. او این ایده را برای افزایش رزولوشن میکروسکوپ الکترونی ابداع کرد. گرچه در آن زمان ایدهٔ او به علت نبود منبع با طول همدوسی زیاد مورد توجه واقع نشد، اما با اختراع لیزر جهش زیادی در حوزهٔ هولوگرافی فضایی رخ داد و این روش به عنوان یک روش کدگذاری نوری مورد کاربرد زیادی واقع شد. در سال ۱۹۶۹، S. A. AKHMANOV در مقاله‌ای تحت عنوان " NONSTATIONARY PHENOMENA AND SPACE-TIME ANALOGY IN NONLINEAR OPTICS " که در رابطه با برهم‌کنش‌های غیرخطی مرتبه دوم و سوم بود، به‌طور گذرا به تناظر روابط ریاضیاتی پراش پیرامحوری و پاشندگی باند باریک اشاره کرد. در سال 1994 Brian H. Kolner در مقاله‌ای با عنوان “Space-Time Duality and the Theory of Temporal Imaging” به صورت کامل به بررسی این قضیه پرداخت و دوگانگی فضا-زمان پلی برای گذار از بعد فضایی به بعد زمانی قرارگرفت.

نور تک فام اصطلاحاً به نوری گفته می‌شود که تنها در یک فرکانس معین وجود دارد به عبارت دیگر دارای تک فرکانس و در نتیجه یک طول موج معین است؛ طول همدوسی چشمه‌های تکفام از دیدگاه فیزیک نور بی‌نهایت است.