طرقچی

معنی کلمه طرقچی در لغت نامه دهخدا

طرقچی. [ طُ رَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان لاله آباد بخش مرکزی شهرستان بابل ، در19هزارگزی جنوب باختری بابل و در یک هزارگزی شوسه بابل به آمل. دشت معتدل و مرطوب و مالاریائی با 175 تن سکنه. آب آن از رودخانه کاری و محصول آنجا برنج و مختصر غلات و کنف و پنبه و صیفی. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).

جملاتی از کاربرد کلمه طرقچی

این روستا از شمال به روستای نوایی‌کلا از شرق به روستایی اندی‌کلا و از جنوب به روستایی طرقچی‌کلا محدود می‌باشد.