ضدتهوع
جملاتی از کاربرد کلمه ضدتهوع
تروپیسترون آنتاگونیست گیرنده سروتونین (5-HT3) است و اثرات ضدتهوع آن احتمالاً از مهار این گیرنده در محیط و مرکز ناشی میشود. البته این دارو مهارکننده رسپتور α7-nicotinic نیز است.
بوکلیزین (انگلیسی: Buclizine) یک داروی آنتی هیستامین و آنتی کولینرژیک از خانواده مشتقات پیپرازین است. این دارو به عنوان یک داروی ضدتهوع شناخته میشود. در انگلستان، این دارو یکی از سه ترکیب موجود در قرص‌های میگرالو (Migraleve) است که در درمان میگرن کاربرد دارد.
نابیلون(به انگلیسی: Nabilone)، که با نام تجاری Cesamet و دیگر نام‌ها فروخته میشود، یک کانابینوئید سنتزی است که جهت استفاده درمانی به عنوان ضدتهوع و ضد درد کمکی برای درد نوروپاتیک، در دسترس می‌باشد.
هایپرپرولاکتینمی (به انگلیسی: Hyperprolactinaemia) یک بیماری نسبتاً شایع است که می‌تواند منجر به اختلالات عادات ماهیانه و ناباروری در خانمها و اختلالات جنسی در مردان شود. یکی از علائم مهم آن در خانمها ترشح نابجای شیر و اختلالات قاعدگی مانند آمنوره می‌باشد. علت اصلی آن اغلب آدنوم هیپوفیز (تومور خوش‌خیم در قاعده غده هیپوفیز) است؛ بنابراین توصیه میشود که برای تمام بیماران مبتلا به هایپرپرولاکتینوما، یک سی تی اسکن یا MRI از منطقه زین ترکی sella turcica نیز انجام شود. پرولاکتینوما علت ۲۰–۱۵٪ موارد آمنوره ثانویه است. مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، آرامبخش‌ها و داروهای ضدتهوع نیز محتمل است.
داروهای ضدتهوع که برای درمان علامتی حالت تهوع و استفراغ به کار می‌روند به دو دسته کلی داروهای مرکزی (مؤثر بر مغز و سیستم عصبی) و محیطی (مؤثر بر سیستم گوارش) تقسیم می‌شوند. مهمترین این داروها متوکلوپرامید، دیمن هیدرینات، اندانسترون، فنوتیازینها و … می‌باشند. برای درمان تهوع در زنان باردار از ویتامین B6 استفاده میشود. ترکیبات عمده داروهای ضد تهوع از گیاه شاهدانه استخراج می‌گردد.
لیتوکستین (انگلیسی: Litoxetine) یک داروی ضدافسردگی است که در اوایل دهه ۱۹۹۰ برای درمان افسردگی تحت کارآزمایی‌های بالینی قرار داشت. این دارو به عنوان مهارکننده بازجذب سروتونین و آنتاگونیست گیرنده HT3-5 عمل می‌کند. این دارو دارای ویژگی ضدتهوع قدرتمندی است و برخلاف داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) چندان با عارضه جانبی تهوع و استفراغ همراه نیست. در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی روند ساخت و بررسی این دارو متوقف شد.
آلیممازین (انگلیسی: Alimemazine) که با نام تریمپرازین نیز شناخته میشود نوعی مشتق فنوتیازینی بوده و و برای درمان خارش در بیماری هایی مانند درماتیت استفاده شده و با دارا بودن خواص آرامبخشی، خواب‌آوری و ضدتهوع برای پیشگیری از بیماری حرکت استفاده میشود.