صهبان

معنی کلمه صهبان در لغت نامه دهخدا

صهبان. [ ص ُ ] ( اِخ ) ابن سعدبن مالک. از مردم نخع و از قحطانیان است. کمیل بن زیاد از فرزندان اوست. ( الاعلام زرکلی ص 436 ).

جملاتی از کاربرد کلمه صهبان

خطر خریت برای علی به مرور جدی تر گردید. گروهی از بنی ناجیه شورش کردند و علی برای سرکوب خریت این بار مَعْقِل بن قیس ریاحی را فرستاد که توانست خریت را شکست دهد. اما خریت به نزد قبیله عبدالقیس گریخت و در آنجا پناه گرفت و آن‌ها را علیه علی شوراند. معقل موفق شد با امان دادن به سپاه خریت، گروه زیادی از آنان را به نزد خود بکشاند. خریت سرانجام توسط نعمان بن صهبان جرمی در همان جنگ کشته شد.