شیخ عبدالنبی نوری

معنی کلمه شیخ عبدالنبی نوری در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] مرحوم حاج شیخ عبد النبی نوری یکی از آیات بزرگ و مراجع تهران در قرن اخیر بود، آیت الله نوری دانشمندی حکیم، عالمی فقیه، محققی اصولی، مجتهدی جامع علوم عقلی و نقلی بود.
آیت الله نوری سالها در عتبات از محضر اساتید مختلف مخصوصا میرزای بزرگ بهره مند بود و بعد از پایان درس اجتهاد به درخواست مسلمانان تهران سالها در این استان (در دو محل) به ترویج و تدریس اشتغال داشت. معظم له در خیبان سیروس نزدیک سرچشمه در مسجدی که به نام خود او بود مدتها ملجأ و پناه شیعیان تهران بود و آن مسجد پایگاهی از نشر حقایق اسلامی و معارف دینی و کتب مذهبی بود. مرحوم نوری در هشتم محرم 1344 دار فانی را وداع نمود و با تجلیل و احترام فراوان در کنار حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام (در مقبره آقای کنی) مدفون شد و آقازاده او حجت الاسلام بهاء الدین نوری وارث علوم پدر گردید.

جملاتی از کاربرد کلمه شیخ عبدالنبی نوری

مرحوم نوری در فقه و اصول، ادبیات عرب و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نیکو داشت. شخصیتی دانا، خوش‌اخلاق، متواضع و خوش‌برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی حق و حقیقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوایج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خویش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد (در بین آنها شیخ عبدالنبی نوری استاد محمدتقی آملی و شیخ عباس کجوری نوری پیش‌نماز صاحب کتاب الاخلاق پدر شیخ فضل‌الله نوری) و عده‌ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند.