شیبان بن سلمه

معنی کلمه شیبان بن سلمه در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شیبان بن سَلَمه، از سران خوارج در اواخر دورۀ امویان در خراسان، بنیان گذار و رهبر فرقۀ خوارج شیبانیه می باشد.
از خاستگاه وی، قبیلۀ بنی سَدوس، و نسبت وی به سَدوسی برمی آید که به قبیلۀ بَکر بن وائل (از شاخه های بنی ربیعه) تعلق داشته است.
از وی با نسبت حَروری نیز یاد شده است.
سرگذشت شیبان در قبل از حوادث خراسان
در منابع تاریخی، از سرگذشت و اقدامات شیبان بن سلمه، قبل از حضورش در حوادث سیاسیِ خراسان در اواخر عهد اموی، اطلاعی به دست نمی آید.
اشتباه گرفتن شیبان بن سلمه با شیبان بن عبدالعزیز یشکری
برخی همچون بلاذری و نویسندۀ نامعلوم العیون و الحدائق شخصیتِ شیبان بن سلمه را با شیبان بن عبدالعزیز یَشْکُری، از سران خوارج صُفریه درهم آمیخته اند. آنان قیام شیبان بن عبدالعزیز در عراق را به شیبان بن سلمه نسبت داده و گفته اند که شیبان بن سلمه پس از شکست در مقابل مروان بن محمد آخرین حاکم اموی، به فارس و سپس به کرمان گریخت و از آنجا به سیستان و سپس به خراسان رفت.
شیبان بن سلمه مؤسس فرقۀ شیبانیه و در اصل جزو فرقه ثعالبه بود. اما پیروان شیبان یشکری از خوارج صُفریه بودند.
خراسان در دهه ۱۲۰ هجری
...

جملاتی از کاربرد کلمه شیبان بن سلمه

شیبانیه از فرقه های منشعب شده از خوارج هستند که پیروان شیبان بن سلمه می باشند. شیبان، ابومسلم خراسانی را در قیامش یاری نمود اما چندی بعد با وی به مخالفت پرداخت. نام دیگر فرقه را سیانیه دانسته اند.
شیبان بن سلمه از رهبران فرقه خوارج بود که در اواخر دوران امویان در خراسان، فرقه شیبانیه را بنا نهاد. وی از قبیله سدوس بوده است و به قبیله یکر بن وائل تعلق داشته است. به وی نسب حروری نیز داده شده است. از تاریخ زندگانی وی اطلاعات دقیقی در دست نیست اما آورده اند که او پس از شکست از مروان بن محمد، به فارس و سپس به کرمان گریخت و از آنجا به سیستان و در نهایت به خراسان در آمد. او در ابتدا از پیروان فرقه ثعالبه بود. او در اواخر دهه ۱۲۰ ه.ق، در خراسان ادعای خلافت و امامت کرد و با نصر بن سیار به مخالفت پرداخت.