شکاربانی

معنی کلمه شکاربانی در لغت نامه دهخدا

شکاربانی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) عمل و شغل شکاربان. || ( اِ مرکب ) امروزه در ایران مؤسسه و سازمانی است که به امور مربوط به شکار نظارت و رسیدگی میکند.

معنی کلمه شکاربانی در فرهنگ فارسی

عمل شغل شکار بان امروز در ایران موسسه و سازمانی است به امور مربوط به شکار و نظافت و رسیدگی می کند .

جملاتی از کاربرد کلمه شکاربانی

به علت وجود منابع آبی در این منطقه، در گذشته مکانی امن برای جانوران محسوب می‌شده‌است ولی طی ۵۰ سال اخیر بعلت استفاده از سلاح‌های گرم نسل آنها در حال انقراض است. جانورانی از قبیل روباه، گرگ، کفتار، یوزپلنگ، آهو، بز کوهی، خرگوش، جوجه تیغی، سوسمار، مار، عقرب و… زندگی می‌کنند و در حال حاضر مرکز شکاربانی در روستای باغوه تأسیس شده‌است تا اقدامات لازم را برای حفاظت جانداران منطقه حفاظت شده سراج از دست قاچاقچیان بعمل آورند. پرندگان هم سهم عمده‌ای در پوشش جانوران این منطقه دارند از قبیل کبک، کلاغ، هوبره، باز، عقاب، قرقاول، شاهین، قمری، کبوتر صحرایی، جغد، کرکس، لاشخور (منقرض شده) وجود دارد که این تعداد نسبت به سالیان قبل بسیار کم است از جمله شاهین که به علت فروش و قاچاق به کشورهای عربی بسیار کم تعداداند و قاچاقچیان با نسب طعمه گاهی بنام کوخه اقدام به شکار آن می‌کنند.
پارک ملی خَبر واقع در استان کرمان بوده و یازدهمین منطقه‌ای است که در ایران عنوان پارک ملی را به‌خود اختصاص داده‌است. در سال 1350 همزمان با تغییر نام شورایعالی شکاربانی و نظارت بر صید به شورایعالی حفاظت محیطزیست و آغاز فعالیت سازمان حفاظت محیط زیست، طی مصوبه مورخ 1350/4/27 شورای یادشده، منطقه خبر و روچون به عنوان منطقه حفاظت شده به ثبت رسیدند . سپس در تاریخ ،1354/5/21 سطح حفاظتی آن به پناهگاه حیات وحش و در نهایت، براساس مصوبه مورخ 1378/6/3 شورایعالی حفاظت محیط زیست، وسعتی معادل 149982 هکتار به عنوان یازدهمین پارک ملی ایران، با عنوان پارک ملی خّبر و مابقی به عنوان پناهگاه حیات وحش روچون ثبت شد . در سال 1994 بواسطه نگهداری منظم از تعداد قابل توجهی از گونه های در معرض تهدید جهانی، همچنین به خاطر نگهداری منظم از تعداد زیادی از جمعیت های جهانی یک گونه، که انتشار همه، یا بخش زیادی از آنها به خاورمیانه محدود شده است، جزو نواحی مهم پرندگان در خاورمیانه به عنوان (IBA) Important Bird Area به ثبت رسید و در نهایت در سال ۱۳۷۰ به عنوان منطقهٔ گردشگری فرهنگی در سازمان فرهنگی یونسکو به ثبت رسید و در سال ۱۳۷۸ قسمت عمدهٔ این منطقه به پارک ملی ارتقاء یافت .