شنسبانیه. [ ش َ س َ نی ی َ ] ( اِخ ) ( ملوک... ) آل شنسب. نام دو طبقه از سلاطین یکی منسوب به جد اعلای آنان شنسب نام که گویند معاصر امیرالمؤمنین علی ( ع ) بود و از او عهد و لوا ستده و سلطان علاءالدین حسین غوری معروف به جهانسوز از این طبقه است و معاصر سلطان سنجر سلجوقی بوده و دوره حکمرانی آنان از حدود 544 تا 612 هَ. ق. بوده و آنان را ملوک غور نیز گویند. و دیگر ملوک بامیان که از دست سلاطین مذکور در بامیان و طخارستان سلطنت را ستده اند. پادشاهان طبقه اول ملقب به سلطان و طبقه دیگر ملقب به ملک بوده اند. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به آل شنسب شود.
معنی کلمه شنسبانیه در فرهنگ فارسی
ملوک یا آل شنسب نام دو طبقه از سلاطین یکی منسوب بجد اعلای آنان شنسب نام که گویند معاصر امیرالمومنین عی ( ع ) بود و از او عهد ولواستده و سلطان علائ الدین حسین غوری معروف به جهانسوز از این طبقه است و معاصر سلطان سنجر سلجوقی بوده و در دوره حکمرانی آنان از حدود ۵۴۴ تا ۶۱۲ بوده و آنانرا ملوک غور گویند و دیگر ملوک بامیان که از دست سلاطین مذکور در بامیان و طخارستان سلطنت را ستده اند پادشاهان طبقه اول ملقب به ملک بوده اند .
جملاتی از کاربرد کلمه شنسبانیه
غوریان به ملوک شنسبانیه یا آل‌شنسب نیز مشهور بوده‌اند. علت نام‌آوری این دو سلسله به آل‌شنسب، انتساب آنان به شخصی است به نام شنسب که می‌گویند در صدر اسلام می‌زیست.