سید محمدحسن شیرازی

معنی کلمه سید محمدحسن شیرازی در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] سید محمدحسن حسینی (۱۲۳۰ - ۱۳۱۲ق) مشهور به میرزای شیرازی، میرزای بزرگ و میرزای مجدد، از مشهورترین مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم و صادرکننده فتوای تحریم تنباکو. برخی او را «احیاگر قدرت فتوا» دانسته اند. پس از درگذشت شیخ مرتضی انصاری در سال ۱۲۴۳ش، به مرجعیت عام شیعه رسید و تا پایان عمر خود، به مدت سی سال مرجع واحد شیعیان بود. میرزای شیرازی در ۸۲ سالگی در سامرا درگذشت و در حرم امیرالمؤمنین (ع) در نجف دفن شد.
سید محمدحسن حسینی، ۱۵ جمادی الاول ۱۲۳۰ق/چهار اردیبهشت ۱۱۹۴ش، در شیراز متولد شد. پدرش میرزا محمود، از عالمان دین بود. میرزا محمدحسن، پدرش را در کودکی از دست داد و دائی اش میرزا حسین موسوی معروف به مجدالاشراف سرپرستی او را به عهده گرفت.
میرزا محمدحسن، در سال های اقامت در اصفهان، و در بین ۱۷ تا ۲۰ سالگی با دخترعموی خود ازدواج کرد و صاحب یک دختر و یک پسر به نام علی شد. همسر اول میرزای شیرازی، ۱۳۰۳ق درگذشت. او همسر دیگری هم داشت که از او صاحب پسری به نام محمد و همچنین یک دختر شد.

جملاتی از کاربرد کلمه سید محمدحسن شیرازی

در ۱۲۹۱ با پدرش به بوشهر رفت و از آنجا به عتبات عراق مشرف گردید و در سامرا نزد سید محمدحسن شیرازی (۱۲۳۰ـ۱۳۱۲) معروف به «میرزای بزرگ» به تحصیل فقه و اصول پرداخت و از شاگردان سرشناس میرزا شد.