سید صدرالدین بلاغی

معنی کلمه سید صدرالدین بلاغی در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] سید صدرالدین بلاغی، (۱۲۹۰-۱۳۷۳ش) معروف به صدر بلاغی، واعظ، خطیب، نویسنده و پژوهشگر شیعه قرن چهاردهم است. او در حسینیه ارشاد و دارالتبلیغ اسلامی به تدریس و خطابه مشغول بود. وی نماینده آیت الله بروجردی در نهضت ملی شدن صنعت نفت و نیز نماینده وی در انگلستان بود. صدر بلاغی از مؤسسان حزب جمهوری خلق مسلمان بود. او پس از مدتی همراه دیگر مؤسسان از ادامه فعالیت در حزب استعفا داد. قصص قرآن، برهان در قرآن، عدالت و قضا در اسلام از جمله آثار اوست. ترجمه صحیفه سجادیه و جاهلیت قرن بیستم محمد قطب از وی به جا مانده است.
سید صدرالدین بلاغی در سال ۱۲۹۰ شمسی در نایین متولد شد. پدرش سید حسن حسینی (۱۲۸۸-۱۳۵۲ق) از علما و مدرسین نایین و از شاگردان آخوند خراسانی و سید محمدکاظم یزدی بود.
صدرالدین بلاغی تحصیلات مقدماتی را نزد پدر آغاز کرد و پس از آن به اصفهان و شیراز رفت و ۲۰ سال به تحصیل علوم حوزوی مشغول بود. در سال ۱۳۱۸ از شیراز به مشهد رفت. در مشهد علاوه بر تدریس، در مجامع و مجالس مذهبی سخنرانی می کرد. پس از دو سال، در سال ۱۳۲۰ به تهران آمد و به تبلیغ در مساجد و محافل مذهبی مشغول شد. گفتارهای مذهبی او در این زمان از رادیو پخش می شد. علاوه بر وعظ، به تألیف کتب و مقالات اهتمام می ورزید.

جملاتی از کاربرد کلمه سید صدرالدین بلاغی

سید صدرالدین بلاغی نماینده آیت‌الله بروجردی در نهضت ملی‌شدن نفت بود و پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، از مؤسسین حزب جمهوری خلق مسلمان بود.
سید صدرالدین بلاغی در روز پنجشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۷۳ وفات یافت.
سید صدرالدین بلاغی در سال ۱۲۹۰ در نائین متولد شد. وی نزد پدرش و علمای اصفهان و شیراز به تحصیل حوزوی پرداخت. در ۲۸ سالگی به مشهد و پس از آن به تهران رفت و به تبلیغ و تحقیق روی آورد. وی پس از نهضت نفت به نمایندگی سید حسین طباطبایی بروجردی، عازم انگلستان شد و در آنجا به تبلیغ پرداخت.