سید حمیری

معنی کلمه سید حمیری در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
از برجسته ترین شاعران شیعه که در عراق می زیست و مورد عنایت خاص ائمه، بخصوص امام صادق علیه السلام بود. در مدح اهل بیت و مرثیه سیدالشهدا علیهم السلام و شهدای کربلا، آثار برجسته ای سروده است.
نامش ابوهاشم، اسماعیل بن محمد الحمیری بود. در سال 105 ه به دنیا آمد. خانواده اش از محبت اهل بیت دور بودند اما خودش شیفته آل علی بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد.
امام صادق علیه السلام به او فرمود: «سمتک امک سیدا، وفقت فی ذلک و انت سید الشعراء» مادرت تو را «سید» نامید، در این باره موفق شدی و تو سالار شاعرانی. سید حمیری، علاوه بر چیرگی در شعر و ادب در علوم قرآنی، تفسیر، حدیث و کلام نیز چهره ای بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است.
اما زبان شعری او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسواکردن بنی امیه، بسیار نافذ و بران بود. مجموعه شعر او نیز (دیوان السید الحمیری) چاپ شده است.
حضرت صادق علیه السلام در منزل خود او را نشاند و خانواده امام، پشت پرده نشستند. امام از او خواست در سوگ حسین علیه السلام شعر بخواند. او هم مرثیه ای خواند، با این مطلع: امرر علی جدث الحسین فقل لاعظمه الزکیه.
و امام صادق علیه السلام گریست و صدای ناله از خانه آن حضرت بلند شد تا حدی که به او گفتند: دیگر بس است. او نیز شعرش را متوقف کرد. سرانجام، در رمیله بغداد در سال 173 ه وفات یافت.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

جملاتی از کاربرد کلمه سید حمیری

با اینکه سید حمیری عرب بود ولی جد وی را اولین کسی می‌دانند که شعر فارسی به وزن عروضی سروده است.
ابوهاشم اسماعیل بن محمد حمیری مشهور به سید حمیری در سال ۱۰۵ ق متولد شد و در بصره زیست.
پدر و مادر سید حمیری، ناصبی بودند و وی از کودکی از نزد آنان فرار کرد. وی ابتدا از طرفداران عقیده کیسانیه بود و بعد شیعه دوازده امامی شد.
سید حمیری از شعرای بزرگ صدر اسلام در دیوان خود چنین بیان می‌دارد: