سپیتور

معنی کلمه سپیتور در لغت نامه دهخدا

سپیتور. [ س ِ پیت ْ وَ ] ( اِخ ) کسی که جمشید را با اره به دو نیم کرد، و از پیکهای اهریمن خوانده شده است. ( از فرهنگ ایران باستان ص 75 ). در فصل 31 بندهشن در فقره 5 آمده است «سپیتور» برادر جمشید است که با آژی دهاک ( ضحاک ) جمشید را کشت. ( ااز یشتها ج 1 ص 187 ).

معنی کلمه سپیتور در دانشنامه آزاد فارسی

سِپیتور
(یا: اِسپیدور) به روایت زامیاد یشت و ادبیات پهلوی کسی که جمشید را با اَرّه دو پاره کرد. در بُندَهِش، سپیتور همان برادر جمشید است که با ضحّاک همراه شد و جمشید را کشت، در شاهنامۀ فردوسی نیز بی آن که به نام سپیتور اشاره شود، آمده که جمشید پس از آن که در کارزار با ضَحّاک زخم برداشت، صد سال متواری بود، تا این که او را کنار دریای چین دستگیر و با ارّه به دو نیمه کردند.

جملاتی از کاربرد کلمه سپیتور

هر یک از این دو، پیک‌های خویش را فرستادند: یپندمینو بهمن و اردیبهشت (دو تن از امشاسپندان) و آتش را فرستاد و اهریمن، اَکومن و خشم و ضحاک و سپیتور (اره‌کننده جمشید) را روانه کرد.