سوگیری پاسخ

مقاله بریند در مجله انستیتوی ملی سرطان به دلیل نادیده نقش سوگیری پاسخ و به دلیل «محو شدن ارتباط با علت» مورد انتقاد قرار گرفت. میزان توجهی که مطالعه دریافت کرد باعث شد یک سرمقاله احتیاطی توسط یک سردبیر JECH ارائه شود. با ظهور مطالعات بزرگتر که با یافته‌های بریند مغایرت داشت، بریند نتوانست جامعه علمی را متقاعد کند که سقط جنین باعث سرطان سینه می‌شود. در سال ۲۰۰۳، بریند به کارگاه NCI در مورد سقط جنین و سرطان سینه دعوت شد، جایی که او تنها کسی بود که به‌طور رسمی با یافته‌های کارگاه مبنی بر اینکه هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد مخالفت کرد. بریند عدم حمایت از یافته‌های خود را به دلیل یک توطئه مقصر می‌داند و استدلال می‌کند که NCI و سایر سازمان‌های بزرگ پزشکی به منظور «حفاظت از صنعت سقط جنین» درگیر «پوشانی» هستند.

برخی از فعالان ضد سقط جنین به پیشبرد یک رابطه علی بی‌اعتبار بین سقط جنین و سرطان سینه ادامه داده‌اند. در ایالات متحده، آنها قوانین ایالتی پیشرفته ای دارند که در چندین ایالت، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی را ملزم می‌کند هنگام مشاوره به زنانی که به دنبال سقط جنین هستند، سقط جنین را به عنوان عامل سرطان سینه معرفی کنند. این مداخله سیاسی زمانی به اوج خود رسید که دولت جورج دبلیو بوش وب سایت موسسه ملی سرطان را تغییر داد تا پیشنهاد کند که سقط جنین ممکن است باعث سرطان سینه شود. در پاسخ به نگرانی عمومی در مورد این مداخله، NCI کارگاهی را در سال ۲۰۰۳ تشکیل داد که بیش از ۱۰۰ کارشناس را در مورد این موضوع گرد هم آورد. این کارگاه به این نتیجه رسید که در حالی که برخی مطالعات ارتباط آماری بین سرطان سینه و سقط جنین را گزارش کردند، قوی‌ترین شواهد علمی از مطالعات کوهورت آینده نگر بزرگ نشان می‌دهد که سقط جنین ارتباطی ندارد. با افزایش خطر سرطان سینه، و این که یافته‌های مثبت احتمالاً به دلیل سوگیری پاسخ بوده‌است.