زبان ولایتی

فاصله آن تا مرکز شهرستان ورزنه ۱۷ کیلومتر و تا شهر اصفهان ۱۰۳ کیلومتر می‌باشد. در قدیم‌الایام خصوصاً عصر سلجوقی رونق و آبادانی بیشتری داشته و در اثر گذشت زمان بسیاری از این آثار از بین رفته‌است. از بین آثار باقی‌مانده می‌توان به مسجد قدیمی فارفان، مسجد خشتی فارفان (خطیره)، پل سمسار، قبرستان قدیمی و بندشانزده ده اشاره کرد. مردم این روستا به زبان ولایتی (ورزنه ای) صحبت می‌کنند که ریشه ساسانی دارد.

زبان اکثریت قریب به اتفاق ساکنین شهرستان، فارسی و در بعضی از مناطق به زبان ولایتی یا فارسی، گروهی از ارامنه ساکن در اصفهان به زبان ارمنی و سایر اقوام موجود در مجموعه جمعیتی شهر اصفهان به زبانهای دیگر صحبت می‌کنند.

زبان : زبان مردم نطنز یکی از گویش‌های کهن زبان‌های ایرانی است، در روستاهای نطنز و بخش‌های مختلف آن شاهد هستیم که مردم در تلفظ کلمات و بیان جملات هر کدام به‌نحوی کش و قوس‌های خاصی در تلفظ کلمات می‌دهند. به‌طور مثال: کلمه «کوی» که در فارسی قدیم بمعنای منزل و سرای یا خانه می‌بوده هر کدام از روستاهای نطنز به شیوه‌ای آن را تلفظ نموده در ابیانه به آن «کیاً گفته می‌شود در کشه» کیه «تلفظ می‌شود و در بیتند (بیدهند)» کی ی «و در کالیجان» کویه «در چیمه» کی یه «در چیمه نام این زبان راجی می‌باشد. این تفاوت موجب شده تا هرکدام از اهالی روستاهای نطنز در صحبت با زبان ولایتی با یکدیگر به محل و روستای هم پی ببرند!